Gisterenmiddag ben ik naar Drunen getrokken om voor de allerlaatste
keer plezierige herinneringen op te halen aan de gloriejaren van de
droom van Marc en Marjan Taminiau, het Land van Ooit. Het was een
bijzondere en emotionele middag waarop de geur van versgebakken frites
een vreemd contrast vormde met de geur van stapels achtergelaten
archiefmateriaal, de geur van muffe kostuums, stoffige paardenstallen,
verlaten kleedkamers en dozen schmink. Tranen vloeiden niet, maar de
brok in mijn keel is er nog steeds.
Het is een zielige aanblik, zo'n gesloten park. Al moet gezegd worden
dat het er een heel stuk levendiger was dan bij mijn laatste bezoek.
Families met kinderen hadden er een uitje van gemaakt, Truus uit Delft
had haar man meegenomen om gezellige prullaria uit te zoeken en
attractieparkliefhebbers dwaalden wat rond met een voelbaar
zenuwachtig enthousiasme. Sommigen van hen vervielen met regelmaat in
een "Kijk, hier nou!", waarbij weer een kast of luik werd
opengetrokken en het zoveelste boekje of bordje tevoorschijn kwam.
Onderin het theater van Zie Za Zonnebloem ontdekte men een grote
tekening van de geplande herziening van de "Europaweg", jawel de
huidige Europalaan naast de Efteling. Een souvenir dat Marc Taminiau
had overgehouden aan zijn tijd in Kaatsheuvel?
Naast de verschillende restaurants en attracties van het park waren
ook de personeelsruimtes opengesteld. Gezinnetjes liepen er in colonne
door de directiekantoren en het naaiatelier, waar mappen met
personeelszaken, ontwerptekeningen en briefwisselingen open en bloot
liggen. Een beschamende vertoning en ik ben blij dat Taminiau er zelf
niet was. Op een vliering boven het naaiatelier ligt de persoonlijke
administratie van Marjan Taminiau. Het bevat een dik pak aan
briefwisselingen uit de beginjaren met ondermeer Herman van Veen.
Stapels! Onbegrijpelijk dat hier zo'n zooi van is gemaakt. Des te
begrijpelijker is het dat de administratie bij het park één grote
puinhoop bleek te zijn.
In de gang hingen door Mascha van Till uitgeprinte e-mails:
steunbetuigingen van vrienden en collega's uit de branche zoals
Madurodam en Duinrell.
Hoe begrijpelijk dit faillissement ook is, het is eeuwig zonde voor de
pretparkindustrie die een stuk rijker was met het alternatieve Land
van Ooit en zonde van de pretparkregio die de Langstraat toch een
beetje was. Kabouter Plop en Toos Toverhoed zullen nooit een waardige
vervanger zijn voor Sap de Aardwortel en Kloontje het Reuzenkind. Ze
missen de liefde waarmee ze gecreëerd zijn. Ah en zo komen de tranen
alsnog.
Het enige land waar reuzen wonen
En waar de dwergjes zich vertonen
Fantasie en fantasoe
Kom alleen niet vragen hoe
Paarden sprinten in galop
Zeven hemels op z'n kop
Zie je 's nachts bij volle maan
Aan het water zwanen staan
Hou dan stil je adem in
't Zijn de graaf en de gravin
Paarden sprinten in galop
Zeven hemels op z'n kop
De dagen zijn zo zoet als honing
Groot is klein en kind is koning
Wie daar eens kwam vergeet het nooit
Dat kan alleen in het LAND VAN OOIT.
(Het Ooitlied uit de beginjaren, dat ik vond tussen een stapel papier)
De torentjes van het Station in Den Bosch, die geschonken werden aan
de Efteling, maar die vervolgens weer cadeau gedaan werden aan het
Land van Ooit:
> http://www.eftelist.nl/jaap/dagooit/images/26.JPG
