Wat een opwinding, afgelopen zaterdag, in ons geliefde Brabantse parkje! Het
natuurpark, ja zelfs de Wereld vol Wonderen, was te klein voor al het nieuws
dat via de fansitepresentatie en later de reguliere pers tot ons kwam.
Sprookjesboom gaat door (tsja...); het Raveleijn krijgt vorm en -naar het er
nu uitziet- een fraai verhaal zonder kromme zinnen; de (lelijke) Burcht en de
Sprookjesboerderij gaan niet door en durfal Bart de Boer veegt de vloer aan
met de weinig ondernemende (en alleen numerologisch nog sprookjesachtig te
noemen) zeven-jaren-strategie van voorganger Ronald van der Zijl. Fijn, dat
nieuwe anti-cyclische denken van de Efteling-directie. Het is nu inderdaad een
prima tijd voor grote investeringen, zeker als je genoeg eigen vermogen op de
balans hebt staan. Ware durf gaat echter niet alleen zitten in
vervangingsacties (wat een deel van de investeringen zeker zijn, daarin moet
ik Cliff absoluut gelijk geven), maar ook in hele nieuwe concepten. Het
Raveleijn is dat wel, maar ik hoop dat men met de zelfde dadendrang ook weer
eens begint aan een werkelijk Efteling-waardige dark-ride van het formaat van
klassiekers als Fata Morgana en Droomvlucht. Tenslotte hebben we binnen niet
te lange tijd een zestigjarig jubileum te vieren. Tijd voor iets
nog-mooiers-dan-wat-de-Efteling-ooit-is-overkomen!
Het grootste daadwerkelijke nieuws was echter wel de aankondiging van "Joris
en de Draak". Een naam die ik nu, twee dagen later, al zo veel gehoord en
gelezen heb, dat het nieuwige er al weer bijna af is. Mij klinkt "Joris en de
Draak" volkomen natuurlijk in de oren in een Efteling-context en ik vind het
dan ook een prima attractienaam. Lekker Nederlands, recht-door-zee en
duidelijk. Een beetje als Spookslot of Carnaval Festival. Geen fratsen, stoer
genoeg voor de drakenvechtende jongens van 1-meter-10, en beter te onthouden
dan iets als De Halve Maen of Polka Marina.
Laat ik voorop stellen dat ik nooit veel gehad heb met de Pegasus. Vooruit: op
zomeravonden lag de houtconstructie er fraai verlicht bij, maar als attractie
stond deze onderaan mijn to-do-list, ongeveer daar waar ook Monsieur Cannibale
de hekken sluit. Vroeger al liep ik liever lekker lang door het ongeveer even
oude Lavenlaer als dat ik aansloot in de meandering van het mythische
gevleugelde paard. Ik heb al niet erg veel met achtbanen, maar achtbanen
zonder thema beschouw ik helemaal neutraal. Het doet me echter wel goed dat de
Efteling voortvarend te werk gaat en in juni 2010 al een nieuwe houten
achtbaan, dit keer mét thema-elementen, aan het attractieassortiment toevoegt.
Ik denk dat Joris en de Draak een geschikt Efteling-thema is. Het is toch
altijd aardig om te zien hoe een lekker christelijk thema het oer-katholieke
park komt versterken. De pastoor en de kapelaan zullen tevreden toekijken
vanaf hun wolkje.
Meer vrees dan voor concept, esthetiek van de houtconstructie of naamgeving,
heb ik voor de uitwerking van het thema. Die draak, als dat maar goed gaat!
Efteling-ontwerper Karel Willemen heeft tot nu toe slechts blunder op blunder
weten te stapelen, dus veel krediet heeft hij bij mij niet wat betreft het
vertrouwen in zijn capaciteiten voor neerzetten van een groots themabeest.
Sowieso kennen we maar weinig origineel ontworpen figuren van hem, maar degene
*die* we kennen kan ik ronduit mislukt noemen: Van der Decken in de
bibliotheekspiegel, Assepoester, de Prins en de Oehoe++. Nee, bedankt. Ton van
de Ven had deze draak vast weten neer te zetten als een vals en fraai creatuur
dat listig loert tussen de spanten van de constructie, maar ik ben bang dat
Willemen er een slechtgeproporioneerde tuinslang van maakt zonder karakter,
zonder stijl en uiteindelijk zonder uitstraling. Ik neem mijn woorden graag
terug als ik het fout heb, maar tot nu toe is dat bij creaties van Karel nog
nooit nodig geweest. Eigenlijk begrijp ik ook niet dat een park dat in deze
tijden voor vijftig miljoen aan nieuwe zaken neerzet, niet even voor enkele
tienduizenden euros een mooie gouden handdruk geeft aan deze goedbedoelende en
vast hartstikke-hippe jongeman, en de ontwerpafdeling daarmee verlost van de
dreigende middelmatigheid van een regionaal pretparkje. Eventueel mag Karel
best aanblijven als bassist van de Lenteband.
Het racer-gebeuren van de mobiuscoaster, met om het snelst voortrammelende
treintjes lijkt me erg leuk om te zien, zowel vanuit de wagentjes als vanaf de
grond. Het is fijn dat de Efteling wat bijzonders koopt (en bij een echte
leverancier dit keer, naar het schijnt!), zonder per-sé aan het sneller-groter
gebeuren te hoeven meedoen. Qua aanpak lijkt Joris en de Draak wel wat op de
bekende attracties van de jaren tachtig; ook bij de Piraña, de Pagode, de
Halve Maen en bijvoorbeeld de Oude Tuffer kocht men een rittechniek of
mechanische basis in, en thematiseerde die verder tot een Efteling-waardige
attractie. Een prima aanpak die resulteerde in bedrijfszekere en fraaie zaken,
die op tijd geopend konden worden. Laten we er van uit gaan dat dat laatste
dit keer in elk geval wél gaat lukken.