Het wordt onderhand wellicht eens tijd om het met elkaar te hebben over de
Efteling en de pers, over de dynamiek tussen de afdeling Communicatie & PR
en de wereld buiten de grenzen van het park.
Elke medewerker van de Efteling, van pofferbakker tot toiletjuffrouw en van
Pythonbediener tot imagineer, kreeg afgelopen maand een extra A4-tje bij
het personeelsperiodiekje Efteldingen. De vrolijke perkamentrolletjes
bevatten een serieuze boodschap: de Efteling wil spijkers met koppen gaan
slaan op het gebied van bedrijfsgevoelige informatie en heeft daartoe een
werkgroep opgericht: Need To Know. Need To Know gaat zich bezighouden met
het onderscheid tussen informatie die voor iedereen toegankelijk moet zijn
en informatie die vertrouwelijk is, en potentieel schadelijk voor het merk
en het bedrijf.
Personeel wordt aangemoedigd zich altijd te realiseren welke
verantwoordelijkheden ze zelf hebben om gevoelige informatie binnen de
Efteling te houden, en verder heeft de werkgroep een aantal praktische
maatregelen geinitiëerd, zoals beveiligde printers en een clean desk policy
op de kantoren, om te voorkomen dat onwettige vingertjes zich bijvoorbeeld
vergrijpen aan notulen van vergaderingen of een verdwaalde ontwerptekening.
Het klinkt misschien merkwaardig vanuit een redactielid van Eftelist, een
website die met liefde peutert naar alles dat de Efteling ons niet wil
laten zien, maar een strenge en duidelijke policy is voor een bedrijf als
de Efteling bijzonder begrijpelijk, en wellicht zelfs te lang achterwege
gelaten. De Efteling lijkt zich te realiseren dat lekken niet van buitenaf
gedicht kunnen worden en doet een stevige poging alle mogelijke scheurtjes
intern dicht te timmeren.
Niet onlogisch. Veel grote bedrijven hebben er belang bij dat ze de manier
waarop ze in de media verschijnen zelf zoveel mogelijk in de hand houden,
en voor de Efteling geldt dat nog veel sterker dan voor bedrijven wiens
merk geen toverachtige twinkelperfectie voorstaat.
Goedmoedige bedoelingen daargelaten kunnen we ons echter wél afvragen of de
Efteling door een al te krampachtige houding niet een klein beetje aan haar
doel voorbijschiet. Ik heb verschillende externe partijen, van media tot
leveranciers en omroepen, de afgelopen twee jaar horen klagen over de
extreem starre houding die de Efteling aanneemt als het om publiciteit
gaat. Wij zijn het inmiddels gewend, maar anderen zijn soms met stomheid
geslagen.
Misschien niet geheel ontoevallig kon men gisteren een exemplarisch
voorbeeld van de kwestie beluisteren op 3FM. Coen en Sander van BNN's Coen
& Sandershow wilden naar aanleiding van de verjaardag van Holle Bolle Gijs
graag een praatje maken met Lex Lemmens, die onder meer verantwoordelijk is
voor de lollige geeuwen, scheten en papierverzoeken van Geeuwende Gijs in
Marerijk. Lex Lemmens mocht echter niet op de radio van de Efteling, tot
ongeloof van de presentatoren.
Tsja. Image bewaken, het sprookje niet willen doorprikken, een mysterieuze
sluier, natuurlijk snáppen we het allemaal wel, maar is het daarvoor nou
werkelijk nodig om in de weg te gaan zitten van iemand die dertig jaar van
zijn leven aan het park heeft gegeven, en een babbeltje van een paar
seconden op de radio wil doen? Zoiets is vooral heel koppig, heel
kinderachtig en het dient ook geen enkel nut.
Eenzelfde gedoe ervaarde Eftelist vorig jaar zomer, toen ons idee om
uitgebreid aandacht te gaan besteden aan de EftelinGouwen in de kiem werd
gesmoord door de Efteling, terwijl al die prachtige oudgedienden er best
oren naar hadden. Een reusachtige schat aan historische informatie binnen
handbereik, maar de Efteling besloot dat het geen publicitair nut had, en
sprak er een veto over uit, tot teleurstelling van iedereen behalve de
Efteling.
De jongens en meisjes van Communicatie en PR (en het zijn er véél - ik
telde er gisteren bij Holle Bolle Gijs zo'n driehonderd) zullen
ongetwijfeld gewoon beleid uitvoeren, maar het is en blijft een beetje
wrang dat een zwerm twenty-somethings, die geen bijzondere connectie met de
Efteling lijken te hebben, er in een vrij korte tijd in slagen om zich te
vervreemden van de historie en authenticiteit van de Efteling; elementen
die ze denken te bewaken. Ongetwijfeld met de beste intenties, maar zonder
begrip voor wat het is waar ze voor zeggen te staan. Heel jammer.
Ik ben heel benieuwd hoe jullie hierover denken, dus laat vooral van je
horen!
