Parkshow Raveleijn: afscheid van de Eftelingse musicaltraditie
Lieve Eftelisten,
Als we er even bij stil staan blijkt het helemaal niet zo lang meer te
duren voordat de poorten naar Raveleijn opengaan. 'n Sinterklaassurprise,
wat oliebollen en een weekje carnaval en dan is het al zo ver! Directie,
imagineers en communicatiemeisjes sprokkelen langzamerhand hun perforators
en papercliphouders bij elkaar om deze herfst alvast naar de fonkelnieuwe
kantoorvoorzieningen te verhuizen. En terwijl de door Sander de Bruijn
ontworpen kostuums voor de Raveleijnshow al gewassen en gesteven in het
kledingmagazijn hangen maakt de Efteling zich op voor de casting van een
roedel acteurs die op een paard moeten kunnen rijden zonder er steeds vanaf te
vallen.
De Efteling doet ontzettend stiekem over de stad waar Raven Ruiters Zullen
Zijn: zelfs de brave goudsmit van Stevensweert die eerder deze maand zijn
pand uitleende aan de opnamecrew van de Raveleijn-serie kreeg niet te horen
waar al dat gedoe nou precies om draaide. Dagblad de Limburger zag zich
genoodzaakt om in de krant naar de website van Eftelist te verwijzen,
waarop een min of meer steekhoudende uitleg staat over het schrikbewind van
booswicht Olaf Grafhart en de vijf broers en zussen die tegen hem ten
strijde trekken.
We neigen er op Eftelist zelden naar om ons te voegen naar een door de
Efteling opgeworpen geheimzinnigheid, dus laten we het met elkaar vooral
eens hebben over iets waarover tot nu toe nog niet zoveel bekend was, maar
waar het allemaal toch wel een beetje om draait: de parkshow.
De voorstelling is tot stand gekomen in samenwerking met productiebedrijf
Constant in Beweging, dat in de afgelopen jaren eveneens verantwoordelijk
was voor het zeer bevredigende Circus Anton Pieck, naast een keur aan
guitige tuimelaars en iets te kitscherige trapezewerk. De show in Raveleijn
duurt in totaal een half uur, beginnend met een pre-show van ongeveer vijf
minuten waarin bezoekers Raveleijn binnendruppelen en zich op de tribunes
nestelen. Op grote, transparante doeken in de arena worden intussen
filmbeelden geprojecteerd die laten zien hoe het leven er in Raveleijn uitziet.
Na deze prelude schuiven de doeken weg en start de voorstelling, die in een
tijdsbestek van twintig minuten de sage van Raveleijn zal verbeelden - inclusief
een confrontatie met de akelige draak van Olaf Grafhart. Na de finale drentelen
bezoekers weer in de richting van de rest van de Efteling terwijl op de
achtergrond nog een kleine post-show doorspeelt.
Het karakter van de voorstelling zal behoorlijk afwijken van de parkshows
die we in de afgelopen vijftien jaar in de Efteling hebben kunnen bekijken.
Hoewel die voorstellingen van een tamelijk divers pluimage waren en niet
per se van een constante kwaliteit ademden de parkshows in elk geval steeds
de tamelijk knusse sfeer uit van een kleinschalige musical. Van Sprookjesshow
tot Tika Is Jarig: op de planken was altijd plaats voor dialogen, dans en
vooral een heleboel liedjes. Voor wie daarvan houdt zal de nieuwe
voorstelling best even wennen zijn, want in Raveleijn zijn straks geen
ballades vol uithalen of olijke tapdansintermezzo's te vinden. De show
wordt bruusk en kordaat en draait volledig om stunts, effecten en heel veel
paarden. Wie graag wil meezingen of hoopt op een leuke vertolking door een
bevlogen speler kan beter in het Sprookjesbostheater blijven, want in
Raveleijn zijn geen musicalliedjes te horen en dialogen zijn schaars. De
weinige teksten van de personages worden allemaal vooraf ingesproken.
Dat wordt even slikken voor de verwende entertainmentfans!
En eerlijk gezegd ook voor mij. Laten we wel wezen: wie van ons kreeg in
het verleden géén jeuk bij dialogen die van een bandje af kwamen in de
parkshows van de Efteling? "Aangekomen? Uitgekomen zul je bedoelen!" of
"Nee kat, z’n konijn natuurlijk!" - Brrr! Vier keer per dag, het hele
seizoen door diezelfde foute geluidsfragmentjes! Je hunkerde tijdens elke
voorstelling naar de aan plafondrails spartelende maar wél live zingende
zeemeermin, of naar Ricky Rijm die op het balkon van het decor van de
Wonderlijke Efteling Show oprecht stond te blèren over of zij nou wel of
niet van hem gehouden had als hij niet zo'n mooi kasteel en niet al die
landerijen had gehàààd. En wat een opluchting was het om in de laatste twee
parkshows, over jarige Hans Christian Andersen en jarige Tika, te merken
dat de Efteling eindelijk doorhad dat live zang en live gesproken teksten
ontzettend van belang zijn voor het niveau van zo'n voorstelling.
Met de show in Raveleijn nemen we hoe dan ook afscheid van de
musicaltraditie die de Efteling in anderhalf decennium in het park had
opgebouwd. Hoewel die traditie ons in al die jaren heel wat wanstaltige
baljurken, mierzoete duetten en angstaanjagende glitterfinales heeft
gebracht, was het óók vaak fijn en soms ontroerend en in elk geval altijd
dichtbij de bezoeker, dichtbij bij het publiek. Een reusachtige
openluchtarena vol zand en galopperende knollen en personages zonder eigen
stemgeluid: dat wordt lastig snaren raken. De show in Raveleijn zal
bezoekers op een andere manier moeten pakken, en het zal mij benieuwen of
dat gaat lukken.
Ben ik enige die nu al met enige droefenis terugdenkt aan een tijd waarin
een parkshow in de Efteling betekende dat er liedjes gezongen werden op een
podium, en dat een ensemble van jonge studenten van de Fontys Dansacademie
als sneeuwvlokken om de hoofdrolspelers dwarrelden? Vast niet. Als ik het
gemiddelde Eftelingpubliek zo eens inschat dan zou het me niets verbazen
als het gros van de bezoekers ook liever bijeenkruipt in een knus theater
voor een fijne voorstelling dan naar zwaardengekletter en paardengehinnik
in de motregen te moeten kijken. Maar, zo redeneert de Efteling
ongetwijfeld, wie zingen wil horen en dansen wil zien kan á EUR 39,50
gerust een eersterangsticket kopen voor Kruimeltje. Nu de divisie Efteling
Theaterproducties volwassen en voldoende lucratief is geworden zal de
Efteling voortaan een duidelijk onderscheid willen maken tussen het
entertainmentaanbod in het attractiepark en de échte musicals in het
theater, om te voorkomen dat deze zaken elkaar op wat voor manier dat ook
kunnen bijten. Fijn voor de Efteling, balen voor de vele bezoekers voor wie
Raveleijn geen bevredigende parkshow zal zijn.
Lief lid van Eftelist, hoe denk jij erover? Stoort het je, teksten die van een bandje
komen? Mis je straks de musicalliedjes? Of kan het je niet schelen en hoop je
vooral op een stoere paardenchoreografie? En hoe goed past zo'n riddershow
eigenlijk in de Efteling? Kan het park zomaar in de leemte springen die het
Land van Ooit achterliet? Want Ooit heeft het weliswaar (en helaas!) niet gered,
maar wist met ridders en ruigheid niettemin best een toffe sfeer neer te zetten.
Lukt dat de Efteling ook? Wat denk je?