Morgen is het dan zover: Casa Caracol heropent na een flinke metamorfose!
Er is op Eftelist nog maar weinig gesproken over de nieuwe Casa Caracol, en
niemand leek hier warm te lopen voor de eerder opgedoken ontwerptekening.
Ilona schreef destijds:
> Zo! Gratis sambaballen bij je zomerabonnement, dat kan haast niet anders
> als je dit ziet! :) Het ontwerp van Willemen voert je mee naar.. Mexico?
> Nee. Naar Peru? Nee. Naar een tropisch themafeestje in Scheveningen? Ja!
> Piña Coladas met parapluutjes, decoratieve fruitmanden en een deejay die
> elk uur met La Cucaracha op de proppen komt - je zou er bijna zin in
> krijgen, maar de smakeloosheid van dit alles kunnen we moeilijk negeren.
Niks Amigo! Smakeloosheid is hier inderdaad in alle opzichten van
toepassing. Bah, bah, bah! Dít, lieve leden, is precies waar de hele
Efteling vol mee zou staan als het aan Karel Willemen lag en met dit
soort wanstalt kun je je zelfs niet onderscheiden van een Ponypark
Slagharen of erger: het soort foute thema-kroeg waar onze leden
uit het zuiden afgelopen weekend vermoedelijk nog in doorbrachten.
Het gele stucwerk, de blauwe scheefhangende raamluiken, de honderd
felgekleurde potten, bonte hangmatten en een waslijn vol met
cactushanddoeken.. Alsof zóveel bestaande clichébeelden van
Zuid-Amerika op die paar kubieke meters zijn aangebracht dat elke
groothandel in exotische kitsch nu met een volkomen leeggeplunderd
magazijn in de maag zit! Het is waarschijnlijk allemaal precies
zo geworden als Truus het graag in een pretpark ziet, maar wel met
zó'n schaamteloze dikke middelvinger naar de omgeving dat ik me
bijna afvraag of er wel naar de Piraña is geke-.. Wat zeg ik?!
Of er überháupt wel is gekeken!
Ilona schreef een jaar geleden, toen over Assepoester:
> De Efteling is er niet zozeer voor om de bezoekersschare te
> bevestigen in haar simpele cliché's. Zoals ik het lees lijkt het
> alsof je niets méér van de Efteling verwacht dan uit te voeren wat
> je zelf al in je hoofd hebt, wat het hele idee van ontwerpers
> natuurlijk meteen overbodig maakt - de vormgevers werken dan net
> zo makkelijk met een paar printjes van Google Afbeeldingen.
> Je ontkomt er bij het ontwerpen van sprookjes niet aan om rekening
> houden met bepaalde conventies, maar het is aan een ontwerper om
> overbodige cliché's te herkennen en te vervangen door originaliteit.
> Herkenbaarheid is belangrijk, maar verwondering is nog véél
> belangrijker.
Het is niet alleen zo dat de partybar er nu zelf zo inspiratieloos
uitziet, maar in een omtrek van vijftig meter rondom de Casa is ook nog
eens geprobeerd om op een 'sfeervolle' manier reclame te maken voor het
horecapuntje. Iets met een target van honderd paninis per sombrero-
torsend personeelslid? Ik kon zo snel alleen maar foto’s vinden
van de twee kleinere bordjes, maar dit zegt al genoeg: http://efteli.st/Casa-bordjes1 http://efteli.st/Casa-bordjes2
(Foto’s van Marc van der Zaag)
Ook hier slaat men volledig de plank (ha-ha!) mis. Dit is exact wat
mensen op hun carnavalswagen timmeren als ze op zoek zijn naar een
lekkere snuif Wilde Westen! Overal dat ruwe hout, overal dat
semi-vintage schilderwerk en overal die verdomde uit Illustrator
geschudde Mayakalender! Het vloekt allemaal verschrikkelijk bij de
omgeving.
Naar mijn idee heeft de Efteling zich juist altijd weten te onderscheiden
door attracties en andere bouwsels in een vrij realistisch, stijlvol maar
maar subtiel jasje te stoppen. Je laten inspireren door bestaande
bouwstijlen en een omgeving creëren die misschien niet in elk opzicht
historisch correct is, maar wel realistisch aanvoelt vanwege een
degelijk materiaalgebruik, een fraaie bouwstijl en vooral het weglaten
van clichébeelden in thematroep. Bij een Oosterse attractie als Fata
Morgana vind je geen reuzenwonderlamp, geen tweehonderd identieke
vliegende tapijten en ook tekenfilmachtig Alladinluifeltj.. oh,
tegenwoordig wel.
Deze nieuwe Casa is bij uitstek van het soort ordinaire decorbouw met
bijbehorende themazooi waar de Efteling heel lang boven heeft gestaan. Het
is iets waar Anton Pieck noch Ton van de Ven zich nooit aan hebben
bezondigd! Wat hier gebeurt heeft niks meer met de Efteling te maken.
n? Wie hier, hoe goed bedoeld ook, aan meegewerkt heeft zou zich eens ernstig moeten afvragen
of ze wel weten dat ze bijdragen aan de Efteling. De Efteling, niet een
willekeurig zwembad. Niet een willekeurige strandtent. Niet een
willekeurig zalencomplex voor evenementen. En dan te bedenken dat er
in diezelfde creatieve afdeling een knul zit die wél zijn stinkende
best doet om van de Efteling nog méér Efteling te maken in plaats van
zijn eigen portfolio te vullen met afgezaagde rotzooi om straks nog
eens ergens anders aan de slag te kunnen...
Ondanks alles zal deze nieuwe Casa Caracol ongetwijfeld goed bezocht
worden. En terecht, wacht hoezeer de metamorfose ook pijn doet aan onze
ogen, valt de Casa Caracol nu wél op en het terras zelf is een stuk
aantrekkelijker gelegen dan voorheen. Een pijnlijk nieuw dieptepunt.
Nou ja. Vanaf hier kan het alleen nog maar beter worden. Toch?
