Het blijft altijd een bijzonder moment: volg je maandenlang nauwgezet en
tot in de kleinste details alle bouwvorderingen - op een gegeven moment
komt dan eindelijk de dag waarop je voor het eerst, een beetje onwennig
vaak, kunt rondlopen op een Heel Nieuw Stukje Efteling.
Gisteren was de beurt aan Polles Keuken, het langverwachte jongste
restaurant van het park. Volgens de website van de Efteling zou het
restaurant al om tien uur open zijn, maar dat bleek een foutje: alleen de
koffiecounter aan de Pardoes Promenade ('De Gebrande Boon'), schoof om tien
uur de rolluiken al omhoog; het restaurant zelf zou pas om elf uur open gaan.
Op zich helemaal zo erg niet, ware het niet dat het gisterenmorgen buiten
zes graden onder nul was en zo keihard blauwbekkend kost het toch wel erg
veel moeite om standvastig als de allerenthousiastste fan voor de
buitendeur te blijven wachten tot de boel opengaat. In afwachting van het
échte Polles Keuken kochten we daarom maar cupcakes bij De Boon, voor
alvast een eerste hap in dit nieuwste horeca-assortiment binnen de
Efteling.
De cupcake was alvast een blijde verrassing! Ik ben er normaal gesproken
niet zo dol op, en zo'n cakeje een papiertje erom eet verdaaid lastig als
je twee paar dikke wollen wanten aanhebt, maar dat mocht de pret niet
drukken. Ik had een kersencupcake met een toef van meringue: smaakvol, niet
droog, een fijn 'chewy' korstje en zachtzoet schuim erbovenop. Lekker!
Naast cupcakes verkoopt dit horecapuntje ook Pardoezige 'Hartenkoeken',
maar die waren helaas nog niet voorradig.
Na wat wel drie uur leek van in handen blazen, met voeten trappelen en hete
koffiebekers tegen de wangen aandrukken ging Polles Keuken dan éindelijk
open. Wat een hoop thema! Het is best even schrikken als je binnenkomt: een
monsterachtige overdaad aan potten, pannen, taarten, opgeknuste meubeltjes,
een kolossale sprookjesstoof en nog veel, veel meer.
Is het wat? Ja en nee, wat mij betreft. Veel van de decoratieve elementen
zijn prima: de stoof met taarten erop is hartstikke tof, de opgestapelde
bordjes en pannetjes zijn leuk en ik heb een zwak voor goed uitziende
worsten, kazen en pompoenen van gips of polyester. Toch zijn er ook wat
minpunten: zaken als de rare 'stenen' buitenzijde van de binnenring in het
restaurant, met volkomen idiote 'houtstapels' erin of de bankjes met
'theedoekthema' ogen bijzonder fake en wat goedkoop. Al met al is Polle's
Keuken weliswaar een buitensporig uitgebreid gethematiseerd restaurant dat
er op de ontwerptekeningen ongetwijfeld heel overtuigend uitzag, maar dat
in de uiteindelijke uitvoerig toch wel een akelig neppe uitstraling heeft.
Het Wapen van Raveleijn kampt overigens met hetzelfde euvel, maar in Polles
Keuken is dit gegeven wel héél zichtbaar.
Nogal wat zaken in de Efteling hebben hetzelfde als veel van het werk van
Anton Pieck: het voelt en oogt allemaal vrij realistisch, zij het met een
bijzonder tintje. Denk aan de interieurtjes van het kasteeltje van
Doornroosje, de armenwijk in Fata Morgana of de vijver beneden in het
Zompenwoud. Je kunt je zonder al te veel moeite best voorstellen dat je
deze plekken werkelijk als zodanig tegenkomt, ondanks het feit dat trollen
niet bestaan en er in de wereld weinig oude vrouwtjes zitten te spinnen in
een torenkamer van een kasteel vol met slapende hofhouding. Toverachtige
elementen zijn an sich geen enkel probleem, dat valt allemaal moeiteloos
onder de noemer 'suspension of disbelief': de kijker accepteert iets dat
feitelijk onmogelijk is als de setting maar overtuigend genoeg is.
Daar steekt het een beetje bij Polle's Keuken. Er glinstert van alles
tussen de tonnen boven de bar, de steelpannen bewegen, de stoof slaat op
hol, er hangt een trofee van een paarse eenhoorn en de banken zijn dus van
theedoek gemaakt... Als je de bezoeker dát allemaal wilt laten geloven dan
moet je onvoorstelbare budgetten uit de kast trekken om alles qua
materiaalkeuze, afwerking en effecten volkomen feilloos te laten zijn. Dat
is in Polles Keuken niet gebeurd: het blijft een vrolijk fantasierestaurant
dat de robuuste 'echtheid' mist die oorspronkelijk zo belangrijk was voor
de Efteling.
Het is jammer maar gelukkig betekent dit gebrek beslist niet dat Polles
Keuken een vervelend restaurant is. In tegendeel! Hoewel zo nep als maar
kan biedt Polles Keuken wél echt een leuke, fijne plek om te gaan zitten
eten. De indeling van het restaurant is prettig en knus en de centrale
ligging is geweldig. De ramen rondom (die ik overigens wél schitterend
vind) laten je uitkijken op de gezellige bedrijvigheid om je heen,
bezoekers die naar her en de wandelen en de Levensbron die vrolijk
spettert op de achtergrond: héél geslaagd. Het voelt alsof je werkelijk
middenin het park zit, je ziet gewoon hoe een dagje Efteling zich om het
restaurant heen voltrekt en voortkabbelt.
Tel daarbij op dat het bedienend personeel, net als in het Wapen van
Raveleijn, duidelijk de opdracht heeft gekregen zich joviaal en
geïnteresseerd naar de bezoeker op te stellen én tamelijk goede borden met
eten en je hebt al met al toch een plek waar ik als hongerige bezoeker
hartstikke vrolijk van word! :) Wat dat eten betreft: we hebben natuurlijk
niet álles kunnen testen, maar ik denk dat ik al wel een aardige indruk heb
kunnen krijgen. De pannenkoeken worden vers gemaakt: echt beslag op een
hete plaat en de toppings zijn heel divers. De menukaart:
Ik had de pech toevallig de minste pannenkoek van ons gezelschap te
krijgen: de geitenkaas had een zeer merkwaardige, zalvige structuur, haast
mayonaiseachtig. Ik ben nogal een geitenkaasliefhebber, maar zo
onnatuurlijk glibberig ben ik het nog nooit tegengekomen. Een
aandachtspuntje. :) De pannenkoeken zelf zijn verder vrij basic - puristen
die op een boekweitzweempje hopen zullen wellicht teleurgesteld zijn maar
in principe wijken de pannenkoeken van Polles Keuken in smaak niet af van
wat je in een 'echt' pannenkoekenrestaurant krijgt, of wat je thuis bakt
met bloem, ei, melk en wat zout. De huidige keuze in beleg vergt misschien
nog wat finetuning maar er is in elk geval al voor elk wat wils en met maar
liefst twintig verschillende pannekoeken is het aanbod van de Efteling in
één klap flink uitgebreid. Fijn!
De pannenkoeken terzijde: waar ik pas écht mee in mijn nopjes ben zijn de
nieuwe zoetigheden! Het familietaartje en het koninklijke dessert (ook
verkrijgbaar als éénpersoons-portie) ogen alsof ze rechtstreeks uit het
Gildehuys komen en het smaakt allemaal ook nog eens perfect. Ik neem aan
dat we dit te danken hebben aan het feit dat de Efteling een tijdje geleden
een samenwerking is aangegaan met meesterpatissier Robèrt van Beckhoven -
de taartjes zijn van een kwaliteit die we écht nog nooit eerder in de
Efteling hebben gezien! Bravo!
Tijdgebrek dwingt me helaas even om het hierbij te laten, maar ik kijk er
nu al naar uit om zeer binnenkort na een volgend bezoek aan Polles Keuken
nog eens wat uitgebreider op sommige dingen in te gaan. Later dus meer,
over het servies, over lichtgevend Toverwater, over het feit dat het merk
Koopmans zowaar nergens te bespeuren is, en over donutuitgifte Het Rondje
van de Molen. Op naar de volgende pannenkoekensessie dus! :)