Vandaag, de honderachtentwintigste geboortedag van Anton Pieck, vond de
opening plaats van een aantal vernieuwingen op diens plein dat samen met het
Sprookjesbos het hart van de Efteling vormt.
De nieuwigheden bestaan uit de compleet gerenoveerde Kleine Zweefmolen, waar
nu naar ontwerp van Pieck ook vier musicerende aapfiguren op geplaatst zijn,
de tijdelijke aanwezigheid van de opgeknapte Fietsmolen die in de jaren
tachtig in het park stond, nieuwe muziek voor de Vermolenmolen, een nieuwe
Anton Pieck-tentoonstelling in het museum, een bewegende arm voor de
Drinkebroer op de waterpomp en het Poppentheater werd weer in gebruik genomen,
dat al sinds 1954 aan het plein ligt maar al twintig jaar ongebruikt was.
De nieuwe tentoonstelling in het museum focust op het werk van Pieck dat hij
juist niet voor de Efteling maakte, en wil de Efteling-bezoeker kennis laten
maken met de breedte van het werk van Pieck. Hij werd daarom samengesteld door
de conservator van het Anton Pieckmuseum in Hattem die de werken uitkoos
waarvan nu reproducties in de Efteling hangen. De Efteling is overigens nog
bezig om het zogenaamde Putje van Assisi dat op de binnenplaats achter het
Anton Pieckmuseum staat, naar de Efteling te halen. De vraag is wel of dit nou
zoveel toevoegt en of het daarvoor nodig is het object fysiek te verplaatsen,
zeker naar de Efteling - die oude objecten gewoonlijk liever sloopt en daarna
met moderne materialen opnieuw opbouwt.
De nieuwe muziek van de Vermolenmolen is ook wel het vermelden waard. Waar
hier al sinds jaar en dag Amerikaanse muziek draait, van I Scream, You Scream
tot aan Diep in de Zee van de Kleine Zeemeermin, heeft Rene Merkelbach een
nieuwe soundtrack gecomponeerd die uitstekend aansluit op de omgeving. Als je
dit eenmaal hoort klinkt het volstrekt op zijn plaats en snap je eigenlijk niet waarom
dit niet al veel eerder is gedaan.
Het hoogtepunt van de vernieuwing is toch wel de heropening van het klassieke
poppentheater. Het is heel klein, wat het een knusse en intieme sfeer geeft.
De voorstelling zelf is erg geslaagd, en de acteur, die het personage August
speelt, deed het voortreffelijk. Er zitten grapjes in, er moet geroepen en
geblazen worden vanuit het publiek. Zoals het hoort dus!
Erg leuk is dat de poppenspeler eigenlijk al begint met zijn introductie, de
gordijntjes van het huisje dichtdoet, daarna verschijnt in de poppenkast en
ook weer (zingend) uit de poppenkast komt. De voorstelling is heel passend in
het heel Eftelingse theatertje. Het helpt dat het verhaal van het
ballonnenvrouwtje grotendeels overeenkomt met het verhaal zoals dat op de
Sprookjes-lp staat (Sprookjes van de Efteling - deel 7), inclusief dialogen en
het liedje. Dit maakt het erg nostalgisch.
De twee kinderen die er in de eerste show vol met persmuskieten en vloggers
ook nog net bij pasten, gingen alvast helemaal op in het verhaal. Dus het
lijkt ook anno 2023 nog heel goed te werken.
Komt dat allen zien! Maar dat roept natuurlijk gelijk het enige zorgenpuntje
hieromtrent op: de capaciteit. Hoe de Efteling hiermee omgaat op drukke dagen,
als maar honderd van de tienduizenden bezoekers een voorstelling kunnen
bijwonen, is nog even de vraag. Er werd gezegd dat er misschien met
reserveringen gewerkt gaat worden. We zullen het zien. Die honderd hebben dan
in elk geval een memorabele ervaring.