> Ik sluit me met de kritiek aan bij Luuk. Hij heeft alles goed verwoord.
> Dat de Efteling de docu heel serieus heeft genomen blijkt onder andere
> uit de keuze van voice-over. Deze werd verzorgd door Filip Bolluyt.
> Deze BRABANTSE (soap)acteur (jaja, de Efteling houdt stiekem dus wel
> vast aan haar roots) is onder meer bekend van Goede Tijden Slechte
> Tijden (Lex Zandstra), Goudkust (Henri van Cloppenburg), Onderweg naar
> morgen (Wouter Lansink)en Lotte (Robert Maesland). Daarnaast heeft deze
> acteur een uitgebreide theaterpodiumervaring. Zijn meest bekende rol
> is wel die van Sam in Mamma Mia (ruim 700 van de 803 shows
> gespeeld). Zijn donkere stemgeluid paste perfect bijde documentaire"
Mooi overgenomen van de IMDB, maar het doet er wat mij betreft niet
zoveel toe. De stem klonk vooral erg blij en betuttelend, in diezelfde
cartooneskemanier waarmee de Vliegende Hollander zich wat mij betreft
negatief onderscheidt van de gemiddelde toch echt niet-cartooneske
Efteling-attractie. Al had de goede man 20 Oscar-nominaties en een
gemiddeld salaris van 25 miljoen dollar per film gehad, dan nog vind ik
dat hij als verteller van documentaires volledig misplaatst was.
En hij niet alleen. Zelf vond ik de documentaire behoorlijk amusant, maar
helaas niet in de goede zin van het woord. Karel Willemen kon smakelijk
en bevlogen vertellen over zijn bijzonder ongeïnspireerde ideën, de vele
klungelingen van de technische staf werden leuk en knullig in beeld
gebracht en het is altijd weer een genot als een documentairemaker er
in geslaagd iszonder groothoeklens Olaf Vugts in beeld te krijgen.
Verdere highlights waren uiteraard de noemenswaardige (?) verplaatsing
van de eik en laten we vooral de spannende flashbacks naar het verhaal
van 'Kapitein Willem van der Decken' niet vergeten. Weet iemand op welke
bekende Nederlander deze acteur lijkt? Ik niet namelijk. Maar het
slechte acteerwerk bereikte nieuwe dieptepunten.
Repeat offender Olaf Vugts acteerde wederom niet geloofwaardig in de rol
van directeur van de Efteling. Ik ben toch wel eens benieuwd hoe het toch
heeft kunnen gebeuren dat deze middenmanager en zijn ego aan de top zijn
komen staan van uitgerekend dit miljoenenbedrijf.
Hij zal het allemaal best goed bedoelen, maar helaas, hij bakt er gewoon
niks, niks, niks van. Kwaliteitserosie, creatieve erosie en uiteindelijk
merkerosie zullen op de lange termijn de gevolgen zijn dit korte-termijn
denken. Leuk ook dat hij zichzelf en de medewerkers één baaldag geeft,
want als ik in de spiegel keek en dat gezicht zou zien, dan zou ik denk
ik elke dag een baaldag voor mezelf inlassen.Misschien was die opmerking
wat te laag. Of misschien ook wel niet.
Wat jammer is het toch allemaal, te bedenken dat we nog maar een kleine
vijftien jaar geleden zagen hoe Ton van de Ven ietwat weifelend voor de
camera zijn droomvisies aan het grote publiek toevertrouwde en hoe Lex
Lemmens met zijn originele technische grapjes één en ander invulde. Hoe
Ruud Bos uit vijf man orkest een effectiever resultaat leek te kunnen
persen dan het hele Praagse staatsorkest bij elkaar. Eén ding dat in
ieder geval pijnlijk duidelijk werd in deze documentaire, is dat van deze
geïnspireerde bevlogenheid binnen de Efteling nog maar weinig over is. En
dat het allemaal geen onverwacht succes is, maar een bittere
teleurstelling.
De Vliegende Hollander is een attractie met twee kanten. Maar ik zie
alleen de slechte kant.