Ilona schreef:
> Op deze grote foto zijn heel wat details te ontwaren en hoewel het mij
> momenteel aan tijd ontbreekt om er verder op in te gaan lees ik graag wat
> jullie erover te zeggen hebben.
Welnu, mijn zegje dan maar!
Allereerst: fijn dat er nu een goede high-res foto beschikbaar is, want ik
werd langzaamaan een beetje gek van de twijfel in mezelf over het
wel-of-niet-een-foto-of-3D-rendering-zijn van het kleine plaatje waar we het
eerder mee moesten doen. Tactisch als altijd hield ik hierover natuurlijk
mijn mond tot Ilona met wijn en andere cadeaus over de brug kwam.
Wat mij in eerste instantie (gelukkig) opvalt aan het totaalbeeld op de foto
is het mooie spel van kleuren. Het grijs, beige en bruin komt met de
scharlakenrode mantel van de prins fraai tot zijn recht. De ketel glanst
wellicht wat overdadig bronzig, maar goed: qua belichting en kleur is men
duidelijk bij de juiste specialisten ten rade gegaan.
Dat kunnen we duidelijk minder stellig zeggen over bepaalde aspecten van het
interieur van de keuken. De vloer bijvoorbeeld; wat een recht-toe-recht-aan
ding zeg! Natuurlijk moet de vloer *schoon* zijn (zoniet, dan zou
Assepoester haar reputatie niet waarmaken uiteraard), maar waarom moet die
zo kaarsrecht en onversleten zijn, als aan de muren de Pieckeriaande
strucwerkscheuren de gepatenteerde doorpiepende baksteentjes wél al
onthullen? Heeft stiefmama soms een hip nieuw easy-clean vloertje laten
leggen om Assepoester het schrob-en-dweilwerk makkelijk te maken? Dat is
toch wat contrakarakteristiek. Een vloer als in Den Suykerbuyk aan het
Pieckplein was beter geweest, zeker als de witte tegeltjes waren vervangen
door een wat donkerdere tint. De kookplaats met de grote ketel is gelukkig
een stuk beter gelukt. In dit geval is een 1-op-1 kopie uit de bekende
Pieck-illustratie van het sprookje een goede keuze geweest, jatwerk of niet.
De nieuwsgierig meeloerende houtornamenten zijn wellicht ook wat
"makkelijk", maar zo veel komen we ze nog niet tegen in het Sprookjesbos, en
ik ben blij dat ze er zijn. Na de steentjes bij Vrouw Holle en deze
gluurders is het nu wel even voldoende trouwens; het moet geen sleur worden.
De animatronics zelf zijn her en der op fora al belachelijk gemaakt, wat
anderen weer in de verdediging en eeuwige "goepraatmodus" duwde. Mijns
inziens is de prins best ok (zo ziet een prins in een ietwat kitchy sprookje
als Assepoester er uit, en een echte cliché-sprookjesprins hadden we nog
niet echt in het bos), maar Assepoester zelf is echt vreselijk. Wat een
feeks! Alsof Angelica Houston een blonde pruik heeft opgezet, haar schouders
optrekt, naar lucht hapt en zo haar rol van opperheks uit De Heksen (1990)
in reprise heeft genomen in Kaatsheuvel! De neus is niet lief, ze oogt te
groot, haar schouders zijn lelijk; eigenlijk is alleen het zich in hoop
uitstrekkende voetje geslaagd. Ik hoop dat het vooral de hoek is waaronder
deze foto genomen is die het éxtra erg maakt, maar ik vrees het ergste!
De deuren achter in de scène, die straks zicht gaan geven op het tweede deel
van het sprookje, ogen ook wat misplaats. Welke keuken heeft zulke grote
"staldeuren" nodig? Runt stiefmama boven soms een sterrenrestaurant waarvoor
dagelijks -als in een waar logistiek sprookje- een wagenlading pocheerbare
rapen de keuken in moet? Het lijkt of Karel Willemen toch een serieus issue
heeft met deuren; in De Vliegende Hollander hebben de kamers van Van der
Decken er te weinig en hier hebben we weer veel te veel deur. Karel, neem
eens een voorbeeld aan Fata Morgana, waar elke sectie een nooduitgang heeft
die wel logisch is ingepast in het geheel!
Leuke details zijn natuurlijk de erwten pikkende duiven, die Assepoester
helpen bij één van de haar toegewezen rotklusjes. Ook tof is de klomp en
zelfs de speeldoos met het danspaar lijkt me een aardig element, als kan het
zijn dat het puur mijn fetisjisme voor de film Labyrinth (1986) is die op
dat vlak acceptatie uitlokt, want een beetje vreemd is zo'n dure muziekdoos
natuurlijk wel in een keuken.
Meer moeite heb ik met de uil. Wat doet zo'n enorm beest (formaat Oehoe++)
in een keuken? Wellicht mis ik in mijn herinnering iets uit een originele
versie van Assepoester (ik ben mijn boekenkasten nog niet ingedoken), maar
ik kan me geen wijs uilvriendje herinneren? Naast de hyperrealistische
mensfiguren doet zo'n vogel met kunststof verenkleed wat vreemd aan. Oh,
laat het niet een gepersonificeerde verteller zijn!
Al met al heeft het interieur zijn voors en tegens. Aan delen van het
sprookje is goed te zien dat er werk van gemaakt is, maar tegelijk is op
cruciale punten de plank misgeslagen. Het dragende aspect van de scène,
namelijk de twee antropomorfe animatronics die het tafereel middels hun
wereldberoemde actie "maken", zijn lang niet goed genoeg. De audiolaag, de
programmering en het gebeuren achter de deuren moeten wel heel goed gelukt
zijn om dit te compenseren. Ik kijk uit naar 1 april, maar niet zonder
vreze.
Wellicht moeten we wel concluderen dat Assepoester aantoont dat het
ontwerpen van een fraai en als geheel "werkend" sprookjesbosinterieur lang
zo makkelijk niet is als de bijzonder harmonieuze interieurtjes van de Zeven
Geitjes, Doornroosje, het Meisje met de Zwavelstokjes of de Chinese
Nachtegaal het doen lijken. Een kubusvormige ruimte bekleden met wat
stucwerk tegen de wanden, balken tegen het plafond en plavuizen op de vloer
maakt nog geen realistisch ogende keuken. Dat zoiets weldegelijk mogelijk is
bewijzen interieurs als die van Het Meisje, waar een vierkante ruimte zelfs
in een volkomen overtuigende steeg in kille winterwind werd omgetoverd. De
keuken van Assepoester mist echter betovering, en dat komt vooral door het
meisje zelf.
Vriendelijke groeten,
Friso Geerlings
p.s. Disney-liefhebbers op deze list doen er goed aan de laatste South
Park-aflevering (seizoen 13, aflevering 1) op http://www.southparkstudios.com/ te bekijken. Hilarisch!