Het is hier op Eftelist tijd om de loftrompet eens flink te laten
toeteren! Toegegeven, er is beslist voldoende te mopperen. Over de
Ezel van Slag-actie bijvoorbeeld, die je deed hopen dat de wrake
van Anton Pieck op de marketingafdeling zou neerdalen als de toorn
Gods. Of over het feit dat Casa Caracol erin geslaagd is om op
afstand het meest on-Eftelingse doch intern ontworpen stukje park
te worden in de hele geschiedenis van de Wereld vol Wonderen.
Maar, omwille van het evenwicht op deze lijst, én omdat het een grof
schandaal is dat er verder op Eftelist nog niemand over is begonnen:
hierbij twee welgemeende dikke pluimen in de Eftelingbips!
Ten eerste: Fata Morgana! Fata Morgana, voor zovelen van ons verreweg de
meest dierbare attractie, stemde de liefhebber de afgelopen jaren vooral
droevig en moedeloos. Terwijl elders in het park mega-budgetten verbrast
werden aan de Vliegende Hollander en Bosrijk liet de Efteling Fata Morgana
wegzakken als vergeten en vergane glorie. Een pop die al twee maanden
stilstond kreeg hoogstens nog wel eens een schop van de Technische Dienst
en zo nu en dan ging men een keer met een spons langs de buitengevel,
maar iedereen wist: de Efteling houdt niet meer van Fata Morgana.
Groot was dan ook onze ontsteltenis, toen er vorig jaar ploseling
piepkleine animatronic-ratten in de tunnel bleken te zitten, en het
kamerorkestje in de Troonzaal was voorzien van een heel eigen variant op
de Haremmuziek van Ruud Bos!
Er moest dus in elk geval íemand bij de Efteling zijn die zich om Fata
Morgana leek te bekommeren en we waren dan ook stiknieuwsgierig naar wat
we zouden aantreffen na de volgende onderhoudsbeurt, die vorige maand
plaatsvond. De stemming was gespannen in het bootje, vorige week zondag.
Een Fata Morgana-sloep vol kritische Eftelingfans die hun adem inhielden.
En wat bleek? De Djinn leeft! Na meer dan twintig jaar naar een stokstijve
kop te hebben gekeken, schudde de Djinn nu met zijn hoofd - een subtiel
maar onmiskenbaar fantastisch effect! Iedereen die de afgelopen week
naar de tot leven gekomen Djinn heeft gekeken weet nu wat bezoekers de
afgelopen decennia hebben moeten missen. Dus Efteling: ontzettend bedankt!
Overigens houdt de pret hier nog niet op. Fata Morgana is bij lange na nog
niet klaar. We nemen onze pet af en maken een diepe buiging voor het
opperhoofd van Anderrijk 2 en alle anderen die zich ook in de toekomst voor
Fata Morgana zullen blijven inzetten. We hebben begrepen dat er geprobeerd
zal worden om de Djinn bij de volgende onderhoudsronde álle zes zijn
bewegingen terug te geven (ook de knieën!) en als er een ton aan euro's bij
elkaar geharkt kan worden dan krijgt ook de jungle straks nog een écht
weelderige bladerpartij, in plaats van de huidige acceptabele maar
schamele pleister op de oerwoudwond. Het wordt dus nóg beter. Wie had dat
in godsnaam ooit kunnen denken? Fata Morgana, uit 1986!
Ik ben er ronduit zielsgelukkig mee. :)
Lieve leden, dit zegt mij duizendmaal meer dan een tekening waarop we
domweg de doorpiepende baksteentjes, de scheuren in de muur en de
knusse uithangbordjes kunnen afvinken. Dit zegt mij: iemand bij de
Efteling doet écht zijn best. Iemand daar snapt hoe ongeloofelijk
belangrijk en waardevol het is om je de hand van Pieck zo goed mogelijk
eigen te maken voordat je jezelf in je ontwerpen toelaat. Pieck, die een
basis legde die niet alleen toen cruciaal was, maar nu nog steeds, en
ook nog over honderd jaar. Het vasthouden aan die oorspronkelijke
stijlkenmerken is wat de Efteling ook ná Pieck zo groot en uniek
heeft gemaakt en gehouden. Om Ton van de Ven nog maar eens aan te halen,
een citaat uit de Kroniek:
"Die geleende hand van Anton Pieck is voor mij rekenschap afleggen aan
de vormtaal die past bij de Efteling. Anton was in staat bepaalde
zaken heel dicht bij de mensen te leggen. Als je hier dan komt, besef
je dat het gewoon zo moet zijn met het Sprookjesbos en een attractie als
de Indische Waterlelies. Die vormgeving riep gewoonweg geen discussie
op dat het anders moest. Ik realiseerde me daardoor dat een uitbundige
exercitie in een andere richting alleen maar op weerstand zou stuiten.
Hoewel ik recalcitrant van aard ben, deed ik dat dan ook niet."
Het zou nu een kleine sprong naar Casa Caracol zijn, maar daar is
hier al genoeg over gezegd en ik heb er weinig aan toe te voegen. Ik ben
op dit moment vooral blij dat er godzijdank ook nog een ánder geluid
klinkt in de Efteling, muziek zonder sambaballen en toeters en guitarróns.
De Djinn in de Fata en die vertederende poging tot onvervalste Pieckstijl,
daar kunnen uiteindelijk geen twintig Casa's tegenop! Misschien komt het
op den duur allemaal wel weer goed met de Efteling.
La esperanza muere al último! :)
