Het moge jullie duidelijk zijn dat ik onze Efteling met heel mijn hart
liefheb en dat het park zo nu en dan een diepe passie in mij kan
ontketenen. Maar thuis in mijn eigen keuken, waar geen Djinns, bosgeestjes
of Vlederiken zijn (hoewel, achter de koelkast..), regeert mijn ándere
hartstocht: koken en eten. Mijn pannen en pollepels zijn me even dierbaar
als mijn Eftelingabonnement en van een onweerstaanbaar goed bord eten kan
ik haast net zo in vervoering raken als van de seduisante vioolpartijen in
het Haremthema van Ruud Bos.
Ik heb die twee liefdes van mij nooit met elkaar kunnen verenigen. Er is in
de Efteling weliswaar een enorme variatie aan zintuigelijk genot te vinden
(ik noem de milde maar perfecte g-krachten in Vogel Rok, of het Huis van de
Vijf Zintuigen, dat een visueel orgie van lijnen en vormen is), maar de
smaakpapillen komen er in het park nogal bekaaid vanaf. Dat vind ik heus
niet omdat ik een culinaire snob zou zijn, integendeel. Er is een tijd en
plaats voor Puy-linzen, foie gras en geconfijt buikspek en zulks verwacht
ik niet te kunnen eten in de schaduw van een achtbaan die over de kop gaat.
Ik haal mijn neus helemaal niet op voor een patatje, een pizza of een
pannenkoek: voer van die aard kan juist bijzonder bevredigend zijn!
Simpele snacks zijn in de Efteling echter nooit helemaal je-van-het
geweest, wat vaak vergoelijkt wordt met het voorwendsel dat eten in een
pretpark nu eenmaal altijd een stukje minder zal zijn omwille van de manier
waarop zo'n park werkt, op het gebied van een lastige logistiek, tijdsdruk,
inkoopbeleid en dergelijke. Ik heb dat altijd een beetje onzin gevonden.
Het broodje dat onder je kipsaté van De Steenbok zit hóeft geen gortdroog
kadetje te zijn en als de Döner Company op al die loeidrukke treinstations
moeiteloos in staat is om repen smakelijk vlees van het spit te scheren,
dan vind ik niet dat de Efteling ook maar enig excuus mag hebben voor die
opgewarmde, mosgroene stukjes diepvriesgehaktstaaf die ze bij de Brutale
Aap voor je in een broodje durven te stoppen.
Maar och.. Dat mijn frietje van de Smulpaap niet het beste frietje van de
wereld is, daar lig ik niet wakker van. Veel storender was en is het feit
dat die twijfelachtige kwaliteit zich niet beperkt tot de kaassouflées en
de winterpannenkoeken in het Diorama. Want kan een bezoeker in het park
ontsnappen aan die rare redenering dat simpel pretparkvoer nu eenmaal
altijd slechter zal zijn dan bij de snackbar of shoarmaboer? Helaas niet.
Bij meeste 'betere' restaurants in de Efteling geldt precies diezelfde
ellendige pretpark-handicap. Van het buffet in Applaus tot de schotels in
het Witte Paard: overal proef je bij elke hap dat je binnen de Efteling
blijkbaar genoegen zult moeten nemen met een mindere kwaliteit dan wat je
doorgaans buiten de Wereld vol Wonderen voor dezelfde prijs of minder
geserveerd kunt krijgen.
Tot zover mijn norse inleiding. Want gloort er hoop aan de horizon?
Jazeker! Ik heb het niet over de wrapjes van de Casa en ook niet over het
Wapen van Raveleijn. Over die laatste wil ik alvast mijn verwachting
uitspreken: prima ambiance, een aardige berg eten, maar kip zonder smaak
eraan en appeltaart uit het vriesvak. Dertig euro is niet veel voor drie
gangen 'in een pretpark', maar echt om over naar huis te schrijven zal het
vermoedelijk niet zijn, en een etentje in het Wapen knaagt wél meteen een
flinke hoeveelheid kostbare tijd uit je dagje Efteling. Ook heb ik het niet
over het feit dat de vernieuwde worstenbroodjes van het Witte Paard sinds
kort als ambachtelijk worden aangeprezen en ietsje lekkerder maar vooral
veel knobbeliger, annex rustieker zijn. Veel, veel, véél interessanter is de tot
nu toe onopgemerkte update van de menukaart van bedieningsrestaurant
Welkom in Reizenrijk!
Over Welkom schreef ik afgelopen jaar op Eftelist nog een enigzins
vernietigend stukje, nadat ik op een Zomeravond zestien euro had betaald
voor een Viskom met garnalen waar de met donkerbruine prut gevulde
darmkanaaltjes nog inzaten. Garnalenpoep op je bord: het kan gebeuren, maar
vervelender was het algemene probleem van Welkom: flink wat treurige
hoofdgerechten die bestonden uit smaakloze stukjes koe, vis of varken,
welke alsmaar verzopen in een berg kleffe, ongekruide soepgroenten. Niks
vers en alles smakend naar een slap prakje uit de gaarkeuken van een
bejaardentehuis. Bedroevend.
Niettemin, toen Het Beste Broodje Van Nederland in 2011 verbazingwekkend
genoeg bedacht bleek te zijn door een kok van de Efteling (toegegeven:
eentje van Efteling Hotel, waar je toch al prima kon eten) en dit broodje
vanaf de start van de lente te koop zou zijn in Welkom, ben ik onmiddelijk
in vliegende vaart naar Reizenrijk gehold. De opgerolde boterhammen met een
makreelkroket en citroenmayonaise bleken inderdaad prima te pruimen, maar
waar ik écht van opkeek was de rest van de nieuwe lentekaart! Waar het
doodsaaie assortiment voorheen vooral deed denken aan het zondagse menu van
een daklozenopvang staan er tot mijn blije schrik sinds enkele weken
gerechten als parelhoender met dragonsaus, panna cotta met wodkaschuim en
Black Angus-carpaccio met truffel op het menu. En nog bescheiden geprijsd
ook. Nee maar! :)
Ik heb inmiddels flink wat van de kaart geproefd, en ik kan niet anders dan
zeggen dat ik voor het eerst in lange tijd mijn mutsje afneem voor de
parkhoreca. Allicht: echt goddelijk smaakt het niet, thuis maak ik het met
mijn ogen dicht stukkken beter, en vooral ademt de huidige kaart de zeer
voorspelbare teneur van al die pretentieuze hobbykoks die in al die
kookprogramma's al tijden voortdurend dezelfde gerechten opvoeren. De ware
'foodie' in mij weet het heus wel: de huidige kaart van Welkom is niet meer
dan een gemiddelde van de afgelopen drie kerstedities van de Allerhande van
Albert Heijn. Maar dát is de vervelende snob in mij en die mag de Efteling
met een gerust hart negeren. Waar het om gaat is dat het assortiment van
Welkom een reusachtige upgrade heeft gekregen, dat het eten werkelijk waar
voor je geld is en dat er tenminste íémand bij de horecadivisie van de
Efteling blijkt te zijn die zowaar een klein beetje gastronomisch benul
heeft.
Ik zeg: hoezee! Ik zeg: eindelijk! Ik zeg: iedereen op Eftelist als de
sodemieter naar Welkom en aan de biefstuk met verse koriander, de ravioli
met ricotta en het soepje van rood bosfruit!
Het moge duidelijk zijn: ik ben in mijn nopjes. Het nu al min of meer
acceptabele snackaanbod van de Efteling is op een goed niveau te krijgen
met slechts een paar piepkleine aanpassingen: een beetje meer aandacht, een
handvol andere inkoopkeuzes, en klaar. De 'echte' restaurants hebben een
transformatie nodig die veel ingrijpender is. In de keuken moeten zaken op
een andere manier bereid worden, voorraadbeheer wordt anders wanneer je
meer verse producten wilt gebruiken en een betere kaart vergt meer kennis
en vaardigheiden bij het horecapersoneel. Dat is het echter dubbel en dwars
waard. Mexicano's zijn en blijven mexicano's, maar de bezoeker die ervoor
kiest om wat meer uit te geven en om een poosje aan een tafeltje te zitten
en om bestek te hanteren dat niet van plastic is, die mag je onderhand echt
geen maaltijden meer serveren die niet meer zijn dan de gemiddelde
magnetronmaaltijd van de Aldi.
Ik zei het vorig jaar al, en ik zeg het nu weer: een pretpark mag haar
aanbod wat mij betreft gerust beperken tot een zeer simpel aanbod van
snacks, patat en zoetigheid. Maar als je dan zo nodig culinair wilt doen
met pastaschotels, aanstellerige broodjes en seizoensschotels, dan moet je
óók bereid zijn om kwaliteit te bieden, en kwaliteit kost je bij complexe
gerechten nu eenmaal meer tijd, geld en moeite dan bij een simpele frikadel
uit de frituur. De gast die niet kiest voor een Holle Bolle Buil is een
gast die blijkbaar zoekt naar iets anders dan kinderfeestjesvreten, en de
Efteling mag er gerust vanuit gaan dat juist zo'n bezoeker des te meer
prijs stelt op variatie, versheid en vooral smaak. Juist zo'n bezoeker kun
je blij maken met een onverwacht lekkere lunch, en blije bezoekers zeuren
minder over lange wachtrijen, komen vaker terug en kopen veel meer
souvenirtjes.
Het nieuwe menu in Welkom is dus alvast een flinke stap in de goede
richting. De lentekaart is duidelijk met plezier samengesteld; hedendaagse,
smakelijke gerechten die nog aanvaarbaar geprijsd zijn ook! Als
zelfverklaarde petemoei van de Eftelingse horeca kan ik niet anders dan
glunderen. Complimenten!
Niets over Welkom te mopperen? Lezer, ik hoor het je denken! :) Tuurlijk
wel.
Een stevige smet op de pret wordt gevormd door de patatten in Welkom. Je
hoopt als lekkerbek natuurlijk op in ossenwit gefrituurde goudgele
aardappelpartjes, maar nee.. Wie in Welkom zalm met bearnaisesaus of een
kloeke entrecote bestelt krijgt daar verplicht een schep 'Nature's Goodness
Frites' van de firma Farm Frites bij:
De helft minder vet, eenderde minder calorieën en een knullige
gezondheidsclaim (net zo goed voor je als een snijboon!) - dat werkt bij
mij als een rode lap op een stier. Nog afgezien van het feit dat de
omschrijving nergens op slaat (een kikkererwt is van een heel andere
nutritionele orde dan een gekookte pieper, mensen!), wil ik uberhaupt geen
ontvette friet, net zo min als ik in de Efteling een smerig lightproduct
als Remia Friteslijn verkocht wil zien worden alsof het mayonaise is.
Die frieten van Nature's Goodness zijn zo op het oog sowieso een beetje een
wassen neus. Voor zover ik heb kunnen uitpluizen is het vooral reguliere
friet van een iets vezeligere aardappel, waarbij de 'winst' wordt vooral
behaald doordat er in het bereidingsvoorschrift op de zak staat dat je de
patatjes verplicht zult moet frituren in spul dat maximaal 19 procent
verzadigd vet bevat. Ofwel, frituur een minder kruimigzachte aardappel in
plantaardige, kunstmatig vloeibare rotzooi en je hebt een verantwoord
frietje. Bah.
Voor dit soort onzin onder de vlag van het zogenaamde Lekker en Gezond-
beleid van de Efteling heb ik geen goed woord over. Ik zal er vanaf zien om
hier uitgebreid te gaan zitten oreren over waarom echte boter, echte mayo
en echt frituurvet een heilzamere plek in je dieet innemen dan al die
smerige lightzooi. Die zeepkist staat nu eenmaal niet op het terrein van
Eftelist. Wél wil ik nog maar weer eens aankaarten dat ik niet vind dat de
Efteling zich als pretpark uberhaupt moet gaan bemoeien met het eetpatroon
van haar bezoekers. De Efteling houdt in alle andere opzichten voornamelijk
rekening met de incidentele dagjesgast en niet met lui die elke week in het
park komen rondhangen (terecht!), dus waarom geldt dat dan niet voor het
horecabeleid? Als je verder toch alleen uitgaat van bezoekers die hoogstens
één keer per jaar naar je park toe komen, waarom dwing je deze mensen
tijdens hun dagje uit dan in vredesnaam tot calorievrije rommel? Eerst de
mayonaise, nu de friet in Welkom - het is een idioot beleid en wie het
bedacht heeft verdient het om voortaan zonder eten naar bed te moeten.
Lieve Efteling, doe toch eens iets aan die suffe inrichting van Welkom..
Dit interieur is hopeloos. Het Café-Restaurant heeft al heel wat
incarnaties achter de rug, maar ook nu is een restyling hard nodig. Je kunt
echt geen Black Angus met truffel gaan lopen serveren in deze kale,
onaangename ziekenhuisrestauratie hoor! :) Wél de Casa verkitschen en later
dit jaar 't Seylend een volstrekt onnodige metamorfose laten ondergaan,
maar Welkom ondertussen zo laten als het is: dat klinkt naar dwaze
prioriteiten. Aan de slag ermee!
