Alhoewel je dat qua weer soms niet zou zeggen is de Zeven Mijls Zomer
inmiddels voorbij en beginnen de bomen zich langzaam maar zeker in
herfstkleuren te tooien. Daar heeft de Efteling echter geen geduld voor,
dus terwijl we afgelopen weekend nog zonder jas door het park struinden,
stoomt men onverwijld door om al over drie weken de Winter Efteling te
kunnen openen.
Ondertussen werpen wij een blik op de nieuwe duikachtbaan, de attractie
waarvan nu de eerste contouren zichtbaar beginnen te worden. Dat mag
ook wel, want hij moet al over tien maanden openen. Hoe staat het ervoor,
en wat kunnen we opmaken uit de informatie waarover we inmiddels
kunnen beschikken?
De bezoeker van de attractie komt binnen via het deel van het
stationsgebouw dat schuin op de rest van het volume staat. Hierna volgt de
wachtrij die grofweg op te delen is in drie ruimtes. In de eerste ruimte
maakt de rij een kronkelbeweging, waarschijnlijk langs thematisch
relevante attributen. De tweede ruimte is nog wat ondefinieerbaar, en zou
misschien een voorshow kunnen zijn.
De derde ruimte is dan het daadwerkelijke station. De bezoekers steken met
een trap de baan over en splitsen zich op in twee perrons: eenzelfde
dubbele station als bij Pirates of the Carribean in Disneyland Parijs. De
trein vertrekt in de richting van de toren (links op de tekening).
Na het instapperron volgt nog een remisetrack, hetgeen niet gangbaar is;
deze ligt meestal achter het opstapgedeelte. De achterste grote ruimte in
het gebouw is gereserveerd voor de remise. Terugkerende rijders stappen op
dezelfde plek uit als waar men instapte, en lopen aan de linkerzijde het
gebouw uit.
Baanlayout
Op basis van de tekeningen, informatie en een gerucht hier of daar zou de
baanlayout er als volgt uit kunnen zien.
In volgorde vanaf het station beleef je dan de volgende elementen.
Natuurlijk eerst de schuine lifthill gevolgd door de drop, zonder bocht
er nog voor, zoals alle dive coasters tot op heden wel hebben. Na de drop
duik je door de tunnel en schiet je de Immelmann in, een halve looping
plus halve rol, die aan de oever van de Kanovijver staat.
Vanaf Casa Caracol zijn dus straks vier achtbanen in het zicht!
Vervolgens terug richting Gondoletta, een nog wat onzeker stuk waarvan
geruchten gaan over een tweede inversie en een bunny hop. Over de tweede
inversie wordt gezegd dat het geen looping zal zijn, maar waarschijnlijk
iets van een inline twist, ook wel barrel roll genoemd - een uitgerekte
kurkentrekker waarin de baan om zijn as draait.
Wel weer vrij zeker is de helix aan de oever van de Gondoletta, vervolgens
een hobbelig stukje en dan de laatste bocht, die vlak tegen het
Meerminplein aan komt te liggen. Tot slot natuurlijk de remmen.
De wachtrij ligt tussen station en baan in, dus zoals Joris en de Draak ook
heeft. Je loopt er onder andere langs een plas die in de buurt van de
laatste bocht van de coaster ligt.
Omgeving
Opvallend genoeg is het juist de vernieuwde padinfrastructuur die op dit
moment het meest zichtbaar is voor de parkbezoeker; waarschijnlijk wordt
dit al binnenkort opgeleverd om ruimte te maken voor verdere
bouwwerkzaameden ter hoogte van het huidige pad. De Zwembadlaan komt
strak tegen de Gondolettaoever aan te liggen en maakt een grote zwierige
slinger richting het Meerminplein, met ook aan de coasterzijde een waterpartij.
Een deel van het estuarium van de Gondolettavijver is hiervoor opgeofferd en
ook het lullige schelpenpaadje zal niet terugkeren. De eerste contouren van
een bruggetje en gemetselde zuilen langs het pad zijn al te zien.
Tot zover onze indruk van wat ons te wachten staat. Het spannendste
blijft echter nog steeds een verrassing: hoe zal Sander de Bruijn de
attractie met zijn mijnthemasaus gaan overgieten?
