Het is weer een tijd geleden dat ik een TR schreef, maar het bezoek aan het
park gisteren vraagt er toch wel om. Vorige maand zijn de hokjes waar
evenementen zich kunnen melden, ook wel bekend als kassa 18 en 19,
vervangen door nieuwe exemplaren met een robuuster en chiquer uiterlijk.
Het kleurpatroon is niet langer het bekende Pieckse palet, maar gelijk aan
de kassagebouwen in het Huis van de Vijf Zintuigen.
Als je de hokjes zo naast elkaar zet valt niet te ontkennen dat de nieuwe
hokjes een stuk professioneler ogen, maar de nieuwe kleuren associeer ik
meer met de binnenkant van het Huis, en niet de zaken die zich in het
entreegebied bevinden.
Het verwijderen van de oude Efteling-E is een grote fout wat mij betreft.
Ik vind het prachtig dat er her en der nog sporen zijn te vinden van het
oude beeldmerk in het park, en daar komt bij dat de krulletter veel mooier
is. Ik zet er ook mijn vraagtekens bij waarom het woord Efteling op de
nieuwe kiosk op het Dwarrelplein in oude belettering moest, en dat hier dan
weer het origineel vervangen moest worden door het moderne.
Maakt het wapenschild die fout dan goed? Nee absoluut niet. Ik vind het
wapenschild dat Anton Pieck ontworpen heeft een geweldig ding, en het staat
prachtig op hekwerk, boven de ingang tot de Raveleijn-kantoren of op de
achterflap van een fotoboekje. Maar als decoratie op de luiken van
kassagebouwtjes staat het vrij misplaatst.
Vervolgens heb ik mijn abonnementspasje vernieuwd en liep naar de
kaartcontrole waar mij opviel dat er getallen zijn aangebracht.
’s Morgens nog bevestigd met stukje tape, maar ’s middags al zonder. De
nummers zien er goed uit. Puik!
Bij de karren op het Dwarrelplein heb ik de plattegrond voor hoogseizoen
2015 meegepakt. De plattegrond heeft geen stukjes karton meer op de voor-
en achterzijde en is te krijgen in vier versies. In plaats van een
Nederlandse versie en een internationale, zijn Engels, Duits en Frans nu
los te verkrijgen. Omschrijvingen en algemene informatie is nu dus voor
elke taal, maar de namen van de attracties zijn overal gelijk. Geen
Traumflug of Flying Dutchman dus.
De Baron staat, inclusief de toekomstige wandelpaden, op de plattegrond
aangegeven. De track was bij het drukken van de kaart nog geheim, dus die
ontbreekt. Voor mij is het ieder jaar een sport om de verschillen te
vinden met vorig jaar, en dat zijn er verrassend genoeg nog best wat.
Pleinen staan nu gespeld met een spatie (Herauten Plein), er zijn enkele
symbooltjes bij (o.a. WiFi rondom Aquanura, AED-apparaten, en de horeca is
versimpeld), de parasols op de terrassen die op Hidden Mickeys leken zijn
verdwenen en sommige bosschages zijn wat verschoven waardoor men dit jaar
kennelijk midden in de natuur kan eten bij de Globetrotter.
Met de nieuwe pas en een stapeltje parkguides was het op naar het
bouwterrein van de Baron. Ik ben gisteren drie keer langs het bouwterrein
geweest en de 38 foto’s die daar zijn gemaakt en geselecteerd zijn terug te
vinden in ons dossier:
Het gebouw is best imposant, zeker als je een maand lang alleen de vele
foto-TR’s volgde en het bouwwerk nog niet zo had gezien in het echt. Ik
stond bijna te kirren van plezier wat een heerlijke attractie dit kan
worden. De BN'er Koosje de Zwaan loopt nog steeds vooral rond bij de
afvalbakken langs het pad hier, en krijgt nu ook veel bekijks van bezoekers
die 'm hebben gezien bij De Wereld Draait Door, het Jeugdjournaal of op hun
Facebook-timeline.
Maar ik wilde in deze TR vooral licht werpen op alles dat nog niet
besproken is. Zo wordt er iets verderop druk verbouwd aan de Game Gallery
in Ruigrijk. De wandelpaden tussen de twee bouwsels zijn vrij begaanbaar
gehouden en werklui buiten moeten zagen, schuren en schilderen met een
hekwerk dat haast tegen de gebouwen aan staat hier. Aan de zijde van het
plein staat het hekwerk dan wat verder van de gebouwen.
De gebouwen zijn nog altijd dezelfde kotten, wat mij een beetje tegenvalt,
maar de inrichting wordt hier en daar anders. Op de hoek van de Prijzenpot
is een binnenruimte gecreëerd met nieuwe raampartijen in bogen.
Ik heb al vaak het woord souvenirwinkel horen vallen, maar ik vraag me af
waarom je souvenirs wil verkopen als je ze ook met spellen kan weggeven als
prijs. Het idee om ook naar binnen te kunnen straks vind ik in ieder geval
een vooruitgang.
Aan de overkant is een dubbele deur aangebracht op de plek waar vroeger de
kassa zat. Er kan ook naar binnen worden gegluurd naar de inrichting van
een van de nieuwe spellen. Hout lijkt het uitgaanspunt. De beplating onder
de borders is overal al aangebracht met ieder een eigen kleur.
Na de Game Gallery ben ik De Vliegende Hollander in geweest waar me opviel
dat de leeuw aan de voorkant van het spookschip met kabels op z’n plaats
wordt gehouden. Vanuit je schuitje heb je wel een mooi uitzicht over de
achterzijde van het Baron-gebouw.
In Reizenrijk nog meer Baron bekeken vanuit Pagode en Gondoletta. Na de
Pagode en het Kinderspoor, en natuurlijk de aanleg van de Brink en het hele
Groenplan, gaat de Baron duidelijk veel invloed hebben op het vaartochtje.
De opeens opgevulde hoek, het bruggetje en het hele nieuwe slingerpad maken
nu al dat je net een nieuw stukje route aandoet. Het gebouw verschuilt zich
lang achter de bomen om na het draaipunt zich opeens te vertonen, waarbij
je bootje recht op de lift en vervolgens het gebouw lijkt af te gaan. Ik
ben benieuwd hoeveel het geluid hier straks invloed gaat hebben op het
anders zo rustige gekabbel.
Dan viel mij bij de Speelweide en de Piraña op dat de nieuwe hekken om
gebieden af te bakenen al goed gebruikt worden. Een eenvoudige aanpassing
die het zicht vanaf de paden in het park enorm weet te verbeteren.
Op het Anton Pieckplein aangekomen moest natuurlijk het recent geschilderde
uithangbord bij In den Hoorn des Overvloeds bekeken worden. Het voor
liefhebbers wel bekende bordje waar een dikke vrouw gezeten op een stoel
een koek vasthoudt met de tekst
“Wilt ge voor uw wijf iets soecken, dan vindt men hier: Brabantsche
Koeken”.
Wat is hier gebeurd? Na het debakel met de aanduidingen voor mannen en
vrouwen op ‘t Gemack, waar men waarschijnlijk geen tekeningen voorhanden had
en dus geprobeerd heeft de gestolen bordjes na te schilderen aan de hand
van een foto, lijkt het dat men ook hier een eigen interpretatie
van de tekening aan de metalen plaat heeft toevertrouwd. Paniek bij de
fans. Woede op WhatsApp. Frustratie op Twitter. En ik zeg eerlijk dat ik
het zelf ook echt niet vond kunnen. Maar bladerend door de Kroniek vond ik
de originele schets van Pieck, en dan valt op dat die wel erg veel lijkt op
het nieuwe bordje.
Had Pieck het zo bedoeld dan? Het lijkt er op het eerste gezicht op, maar
ik zet er toch m’n vraagtekens bij. Het is goed mogelijk dat de tekening in
de loop der jaren een steeds strakker uiterlijk kreeg waardoor de hand van
Pieck bijna verdween en dat men dat nu weer recht probeert te zetten.
Er zijn echter opvallende verschillen waarvan ik mij afvraag of die niet
altijd zo bedoeld zijn.
Het antwoord daarop is in diezelfde Kroniek te vinden: Op een foto van
Speeltuin Gijs te zien hoe het bordje er bij hing in de jaren ’50:
De illustratie op de foto uit de fifties lijkt meer op de nieuwe situatie,
zoals te zien is in de details als de suiker op de koek, de ogen van de
vrouw en de plooien in de jurk. De tekst is echter anders uitgelijnd en de
letters zijn meer gekruld zoals op het oude bordje. Dit onderdeel was dus
al vanaf het begin anders dan op de tekening, en het is dan ook goed voor
te stellen dat Pieck de schets als een idee of voorstel heeft gemaakt en
ter plekke, op een van zijn bezoeken aan de werklui op de bekende woensdag,
wat zaken heeft laten aanpassen voor het bord op zijn plaats werd gehangen.
Aangezien de foto zwart-wit is valt over de kleuren niets te zeggen, al
vind ik, eerlijk is eerlijk, de kleuren bij de nieuwe situatie meer
sprekend dan bij het vale oude bord. Waarschijnlijk ook de reden waarom het
bord een schilderbeurt nodig had.
Tijdens een rondje Sprookjesbos waren er eenden bezig elkaar af te maken
voor een vrouwtje, wat ook wat bekijks opleverde (de watervogels zijn
populair tegenwoordig) en na nog wat foto’s bij de Baron ben ik weer op
huis aangegaan. Daarmee heb ik de Tiesto-versie van Aquanura nog steeds
niet in het echt kunnen bekijken, maar ik sta daar ook niet zo om te
springen eerlijk gezegd. Ik heb bovendien het idee dat er nog genoeg
gelegenheid voor zal komen in de toekomst.
Bij het verlaten van het parkeerterrein lacht ons nu een imposant artwork
van de nieuwe divecoaster ons tegemoet (zie Hoekje), met de melding dat we
van de zomer daarvoor terug moeten komen. Ik verwacht echter
dat het volgend bezoek eerder gepland staat.
