Gisteravond was de kick-off en het personeelsfeest voor de medewerkers van
de Efteling. Normaal wordt dit evenement gehouden in april, maar dit jaar
werd er speciaal gewacht tot de nieuwe attractie gereed zou zijn. Ik kon
mee als introducé, en kan dus verslag doen van de avond. Er mocht niet
worden gefotografeerd of gefilmd binnen de attractie, dus zal ik proberen
uit mijn geheugen zo goed mogelijk te omschrijven hoe de attractie werkt
en wat er te beleven valt in het complex.
Daarbij wil ik zeggen dat dit míjn beleving van de avond en de attractie
is. Het is goed mogelijk dat ik dingen verkeerd begreep en/of verkeerd
verstond. Alvast excuses voor dergelijke fouten. En spoilers! Als je
verrast wilt worden en niet wilt weten wat zich binnen in de goudmijn
afspeelt moet je nu stoppen met lezen.
==Toespraken en optredens==
Ten eerste over het personeelsfeest zelf: Het voelt heel vreemd aan om als
niet-medewerker tussen al die Eftelingers te staan. Leeftijden waren
divers, omdat er zowel EftelinGouwen als junioren aanwezig waren. Eten en
drinken was gratis, alleen voor de alcoholische versnapering moest met
muntjes betaald worden, waarvan je er al een paar gratis kreeg bij de
entree.
Op de Brink kwam iedereen samen en werden optredens verzorgd. Dat begon
met veel eigen nummers, van Sprookjesboom tot Kruimeltje. Ook werd er
eigen entertainment ingezet: Roodkapje en grootmoeder tussen het publiek,
Sleuteliers die de richting aanwezen, Raveleijn-ruiters en Jokie in
polonaise. Na enige tijd verscheen Nana op het podium en zij haalde weer
Fons Jurgens erbij. Wat volgde was het hele verhaal over de 5 miljoen
halen in 2020 (stippen aan de horizon) en wat een fantastisch jaar 2014 is
geweest. Men loopt zelfs al vóór op de doelen.
Ondertussen schoven wij richting de Ruigrijk-poort om niet te ver
achteraan te komen. Helaas bleek men daar geen speakers te hebben
opgesteld, dus de rest van wat er gezegd werd op het podium was moeilijk
verstaanbaar. Uit de beelden op de schermen kon ik in ieder geval halen
dat men vooral trots was op de eigen medewerkers, de gewonnen prijzen
(behoorlijk wat prijzen waar je niks over leest), de aandacht in de media
en de toekomstplannen.
Ondertussen gaf mijn horloge al tien over negen aan, dus men begon al
flink te dringen. De poorten hadden al tien minuten geleden moeten openen.
Er kwam een fanfare langs die zich opstelde bij de Reizenrijk-poort, en
vervolgens werden, door een acteur verkleed als Gustave Hooghmoed, de
mensen opgenoemd die in de eerste treintjes van Baron 1898 mochten
plaatsnemen. Vooral veel raadsleden en bestuursmensen en natuurlijk de
bieder van Serious Request, waarvan ik op Twitter moest lezen dat deze
helemaal niet was komen opdagen.
Toen eindelijk een poort werd geopend, bleek het hek richting Ruigrijk
dicht te blijven en moesten we, bij de Reizenrijk-poort, achteraan
aansluiten bij de fanfare en de eerste testpersonen voor de rit. Nana
kondigde vervolgens aan dat het echte feestje op de Brink zou blijven,
waar de Vengaboys de menigte moest vermaken.
==Op naar Ruigrijk==
Natuurlijk kozen de meeste aanwezigen ervoor zich zo snel mogelijk naar
Ruigrijk te begeven. Een lange stoet bewoog zich langs de Siervijver
richting het Seylend Fregat, om aan de Piraña-zijde het terrein van Baron
1898 te betreden - voor het eerst toegankelijk zonder bouwhekken ervoor.
Ook het nieuwe horecapunt ’t Melkhuysje was geopend. Er zijn daar kleine
pizza’s te krijgen in drie smaken en milkshakes in, ik dacht, twee smaken.
De milkshakes zijn anders dan wat er jaren geleden bij de Likkebaerd werd
geserveerd. De melkdrankjes komen niet uit een machine, maar uit de
koelcel. Ze smaken meer yoghurt-achtig, en werden zonder rietje
geserveerd. Wel lekker.
De menigte wurmt zich tussen de hekken het plein op en naar het begin van
de wachtrij, als het eerste treintje met passagiers aan boord de tunnel in
schiet. Er staan klapborden opgesteld waarop duidelijk wordt gemaakt dat
er geen foto- of filmopnames mogen worden gemaakt in de attractie.
Permanente borden zijn er echter ook, zoals een nieuwe wegwijzer, een
reclamebord met een advertentie voor kompels, en in de wachtrij staan
borden opgesteld waarin wordt aangemoedigd om onder de hashtag #Baron1898
jouw beleving van de attractie te delen met vrienden, via social media.
==De meandering==
De wachttijd liep gisteravond behoorlijk op. Er stond al snel 95 minuten
op het scherm. Dat deed me zorgen maken over de capaciteit van de
attractie. Natuurlijk was het al bekend dat die niet optimaal is, maar
anderhalf uur in de rij staan (en mensen die wat later kwamen aanlopen
stonden zelfs twee uur in de rij) is wel echt lang. Het duurde, en dit heb
ik met stopwatch getimed, 1 minuut en 45 seconden tussen elk treintje dat
door de baan ging. Schoorvoetend schuift de rij twee meter op bij ieder
treintje dat langszoeft.
Er zal met wat warmdraaien vast wel iets van die tijd afgehaald kunnen
worden, maar de capaciteit is een probleem dat komende zomer toch pijnlijk
duidelijk zal worden. Als er dan ook borden langs het pad staan waarop
wordt vermeld vooral even te twitteren of te instagrammen over hoe de
beleving is, denk ik dat we vooral veel tweets krijgen over hoe lang het
wel niet wachten is.
In het productiebos, het gedeelte van de wachtrij dat bestaat uit een
houten hekwerk, staat een wagentje opgesteld met hout en er staan enkele
naaldbomen, maar verder valt er niet veel interessants te bekijken. De
muziek komt uit de bekende groene paddenstoelen en speelt het thema van de
attractie, maar het volume komt niet goed boven het geklets van een volle
wachtrij uit, dus het was moeilijk te horen.
De hekken, die vol zitten met splinters, kronkelen zich vreemd door het
terrein, maar eenmaal na het punt dat het verst van het gebouw ligt ga je
in een vrij rechte beweging weer terug. Eenmaal bij het gebouw sta je, net
als aan het begin van de wachtrij, tussen metalen hekken. Hier is ook een
korte wachtrij voor de single riders.
Waar de houten hekken overgaan in metaal, splitst de rij in tweeën en moet
er een keuze gemaakt worden of je voorin wil komen te zitten, of het ook
prima vindt om op de tweede of derde rij plaats te gaan nemen. Het bord
dat hierbij staat geeft ook aan dat de laatste tien minuten korter is qua
wachttijd.
Aan het einde van de meandering staan twee medewerkers tickets uit te
delen, waarop staat in welke rij je mag plaats nemen. Rij 1 krijgt een
eigen ticket en hoort bij ploeg A. Rij 2, 3 en single riders krijgen een
ticket voor rij 2 of rij 3 en komen te staan bij ploeg B. Dan ga je het
gebouw in waar de twee ploegen verdeeld blijven met een hek er tussen. In
de voorruimte staan onder andere een prikklok, een buste van Gustave,
een 'eerste gelegde steen' in de muur (al kon ik de tekst op deze steen
niet goed lezen) en een 'Aangeraden wordt te passen / Op uw beurzen en uw
tassen'-bordje. De deuren openen zich snel en een medewerker verkleed als
kompel roept ons op snel naar binnen te komen (geen idee of dat speciaal
het entertainment van de avond was, of dat dit in de toekomst zo blijft).
==Kleedlokaal==
De eerste voorshow is het kleedlokaal. Dit is een achthoekige ruimte met
een betegelde vloer. In het midden van de ruimte is een verlaging achter
hekken, waar een oude grammofoonspeler het thema van de attractie speelt.
Het label op de plaat is het wiel van de toren. Verder staat hier een
zitbank met kledinghaakjes, waar uniformen en helmen aan hangen, en lege
flessen melk en een broodtrommel met boterhammen en appel op de bank. De
linker- en de rechterzijde van de ruimte zijn nog steeds opgesplitst voor
ploeg A en ploeg B.
Aan het plafond hangen heel veel uniformen. Aan de muur, boven de deur
waar je binnen komt, zijn twee schermen bevestigd en boven de deuren waar
je naar de volgende ruimte gaat hangen de projectoren in enorme kasten. Er
wordt hier een diashow gegeven, en we horen Gustave Hooghmoed, met de stem
van Paul van Gorcum, uitleggen dat we zijn aangenomen als kompels en onze
helmen in ontvangst mogen nemen. Hij belooft ons gouden bergen. Verwacht
hierbij een meer statige spreekstem van Van Gorcum, en niet zo zeer de
boze baron die telefoons doormidden breekt en scheldt met het menu van de
Smulpaap. De link met die andere baron is natuurlijk geestig, maar de
keuze voor Van Gorcum is vooral zo goed omdat het een echte stemacteur is,
die meer dan prima bij de rol past.
Het rechterscherm laat de baron en de mijn zien op oude foto’s. Het
linkerscherm is een vertaling naar het Engels, maar zo nu en dan herhaalt
de baron ook een zelf stukje in het Engels. De dia’s verspringen
schokkerig en hebben een verouderd uiterlijk, met een bruine kleur zoals
je van laatnegentiende–eeuwse techniek mag verwachten.
Het verhaal was helaas wel nauwelijks te volgen, want het geluid komt niet
uit boven het geroezemoes van de bezoekers (of medewerkers in dit geval)
en de andere geluiden die te horen zijn. Wat er te zien is was echter
prima te volgen. De witte wieven komen als projecties tevoorschijn, maken
de apparatuur kapot en brengen een klaagzang. We zijn gewaarschuwd.
De wieven zijn denk ik projecties van acteurs met een wit kleed als
lichaam. Ze zijn goed te vergelijken met de projectie van Vrouwe Goeds op
Villa Volta bij de Winterse Illusies, alleen dan met een meer sprekend
gezicht en een Victoriaans kapsel. Ze glijden over de muren. Gustave wordt
daarop kwaad en zegt dat we ons niets van de wieven moeten aantrekken. De
hele eerste voorshow duurt denk ik nog geen twee minuten.
==Loonlokaal==
We moeten doorlopen naar de volgende ruimte: het loonlokaal. Als de deuren
openen lopen we een trap op, verdeeld in drie rijen, die langs een
kantoortje achter glas gaat. Daar valt van alles te zien, maar daar laat
mijn geheugen me nu in de steek. We moeten doorlopen, de trap op, en een
medewerker neemt onze tickets in. Je komt voor een deur te staan en in de
betegelde vloer is een zegel met een cijfer te zien. En toen pas viel mij
op dat de baron tegen ons aan het praten was. Hij bevindt zich op een
balkon een verdieping boven ons. Ook hier stond het geluid erg zacht, en
was het dus moeilijk te verstaan wat Gustave precies zegt.
De figuur staat rechtop, kijkt richting de posities voor de deuren (waar
wij dus staan) en oogt realistischer dan figuren als de Trollenkoning en
Hugo. Helaas beweegt de animatronic wel behoorlijk houterig. Bewegingen
als een kleine draaiing in de heupen of de hand met de pijp bewegen niet
vloeiend en menselijk, maar met wat schokken. Is dit een kwestie van
afstellen, of is de techniek lang niet zo geavanceerd als we hadden
gehoopt?
Iets waar ik overigens niet goed op gelet heb is met hoeveel bezoekers je
naar binnen gaat. Andere bronnen melden dat er totaal 36 man in de eerste
voorshow staan. Ik heb echter het idee dat we daar met 24 man stonden,
waarbij de helft van ploeg A dus iets langer moet wachten in de tweede
voorshow voordat ze mogen plaatsnemen voor een deur. Maar nogmaals, niet
geteld, dus geen zekerheid.
==De rit==
De deuren openen en we worden gevraagd om meteen door te lopen. We zijn nu
op het perron en kunnen meteen plaatsnemen in de trein. Grote bagage als
rugzakken en tassen moeten al vóór het betreden van de wachtrij in een
kluisje worden opgeborgen. Kleine losse voorwerpen, als brillen, telefoons
en portemonnees kunnen worden achtergelaten in een carrouselkastje,
waarvan er drie staan opgesteld. Mij werd gezegd dat het verstandiger is
de bril op te bergen, maar ik heb er ook genoeg gezien die deze gewoon
oplieten.
Na het sluiten van de beugel en het vastklikken van de gordel gaat het
snel: er wordt een rookgordijn voor de trein gespoten en we rijden een
paar meter vooruit. We komen in het ketelhuis, waar de machines en ovens
staan. De wieven verschijnen (projecties) en gaan langs de muren. Ze
kruipen in de ovens en maken de machines stuk. De trein versnelt opeens en
schiet de lift op. Binnen no-time begeef je je aan de top, met een
uitzicht over het Anderrijk en een gapend gat gevuld met rook onder je. Na
twee seconden stil te hebben gestaan op dat punt val je naar beneden.
In de tunnel is niets te zien en halverwege de immelman komen de
rookpluimen nog je neus uit. Met de adrenaline na de val van bijna veertig
meter in je bloed hang je ondersteboven, schiet je de g-roll in en volgt
een hele snelle spiraal. Het baanverloop voelt heel goed en gevarieerd. In
het remmenblok kom je niet met een klap terecht zoals bij Vogel Rok, maar
wordt er langzaam uitgereden, waarna je terug het station in gaat.
==Het perron==
Je stapt vervolgens aan de linkerzijde uit, een trap op en loopt over het
perron richting de uitgang. Aan de muren zijn weer veel attributen te
zien, waaronder kaarten en schema’s die er zeer overtuigend uitzien.
Authentiek en geloofwaardig. Bij het verlaten van het stationsgebouw loop
je via een trap naar buiten en via een kleine loopbrug het gebouw van de
actiefoto’s in. In mijn herinnering flitste de camera voor de actiefoto's
al wel, maar er waren nog geen foto’s te zien op de schermen. Achter dit
gebouw bevindt zich de uitgang en kom je recht voor de kluisjes bij ’t
Melkhuysje uit.
Toen we uit de attractie kwamen was de wachtrij al gesloten. De rest van
de attracties van Ruigrijk waren nog wel geopend en op het plein bij
Station de Oost waren hapjes en drankjes te halen. In Station de Oost was
een hevig discofeest aan de gang, waar de pilaren in het gebouw nu nog op
aan het natrillen zijn. Rond de klok van kwart over twaalf zijn we er weer
vandoor gegaan. Op voor het tweede ritje bij de abonnementpreview op 30
juni!
==Conclusie==
Het verhaal dat verteld wordt was slecht verstaanbaar, maar daar wordt
vast nog wat aan gedaan. We weten natuurlijk wat de achtergrond is van
Gustave en de wieven, niet origineel en heel erg gelijkend op Villa Volta
en de Vliegende Hollander. Dat blijft jammer; ik had met liefde een ander
soort verhaal gezien. De projecties zorgen er echter wel voor dat het plot
hier meer levend is en echter voelt. Bij de andere twee attracties blijft
de vloek toch vooral wat vaag, maar hier kom je oog in oog te staan met de
spookverschijningen. Echter, ook hier wordt na de rit de afloop van het
verhaal totaal weggelaten. Een eeuwige vloek zonder einde.
Ook jammer is dat het spektakelstuk van de voorshows, de animatronic van
Gustave, lang niet zo indrukwekkend is als gehoopt. Ik hoop zeer dat dit
komt omdat er niet genoeg tijd is geweest voor een goede afstelling van de
techniek achter de figuur, want in mijn herinnering waren de Trollenkoning
en Hugo in hun openingsjaren kleine wereldwonderen.
Het enige dat waarschijnlijk echt een probleem blijft is de capacteit,
want ik heb goede hoop dat er aan de andere problemen wordt gewerkt en dat
we op 30 juni en 1 juli een betere Baron 1898 zien dan tijdens deze
preview voor personeel. De attractie is voor mij na één bezoek al een
absolute favoriet in het park. De opbouw is goed, het thema is fantastisch
uitgewerkt, de sfeer is een hele andere dan alles wat al in het park staat
en weet toch echt Eftelings over te komen. De rit is bovendien heftig
genoeg voor Efteling-publiek. Ik ben zelf geen liefhebber van zaken die
met hoge snelheid verticaal naar beneden gaan, maar de drop van de Baron
duurt lang genoeg en gaat hard genoeg om niet eng te zijn maar wel een
adrenalinekick te geven. De elementen die volgen maken de achtbaanrit echt
af. Dikke pluim voor de Efteling en aan eenieder die hieraan gewerkt heeft!