Kompels, kompels - indrukken van mijn eerste 'Baron'
Eftelisten,
If it looks like a duck, walks like a duck and quacks like a duck, it’s
probably a duck. Met deze wijsheid onderscheiden veel rollercoasterfanaten
een achtbaan van een niet-achtbaan en ik moest aan deze quote denken toen
ik er diverse ritjes in onze Baron op had zitten. Aan het eind van het
liedje blijft het namelijk – een achtbaan.
Ik deed mijn eerste ritje om ongeveer half elf. Ik stond redelijk vooraan
de Spookslot poort en met een stevige pas beende ik wel richting Baron om
een wachttijd van 15 minuten aan te treffen. Uiteindelijk hebben de
renners zich voor niets al zo vroeg in het zweet gewerkt op deze toch al
zweterige dag, naar het schijnt was de rij al een stukje gevuld met
Bosrijkgasten en andere vroege parkvogels.
--MAJOR SPOILER ALERT--
Buitengebied
Omdat ik vorig jaar voor het laatst in het park was en de Baron in real
life alleen als bouwrijp terrein kende kon ik alle details nu in een goede
context plaatsen. Zeker met zaken in de Efteling, die zien er in het echt
toch net wat anders (beter!) uit dan op de foto. De gave bordjes vallen in
het gebied niet echt op maar dragen wel bij aan sfeer en verhaal als je ze
gaat spotten. In de attractie zelf zijn ze ook terug te vinden in diverse
vormen. 'Luiheid zal leiden tot ontslag' was er geloof ik een van.
Het spoorrailsje is een leuk detail omdat het ook echt het gebouw in gaat.
De spoorrails in de wachtrij eindigt gewoon aan de stoep, da’s toch minder
doordacht. De ingang van de attractie ligt in een stomme hoek. Uiteraard
krioelde het van de mensen nu, maar je loopt niet echt lekker op de ingang
af. Geen minpunt, maar het viel me op.
Wachtrij
Deze vind ik toch wel ondermaats. Tijdens mijn tweede ritje moest ik een
klein uurtje aanschuiven. De zon stond op zijn hoogst dus het waren niet
de ideale omstandigheden. Ja, je ziet de achtbaan af en toe langsrazen,
maar een echte spanningsopbouw is er niet. Je komt alleen het
boomstammentreintje tegen maar omdat daar verder niets mee wordt gedaan
heeft dat niet echt waarde. De kont van het gebouw is ook niet de meest
interessante om tegenaan te kijken. De wachtrij had zich beter meer voor
het gebouw gesitueerd, zodat je de drop kunt zien. Aangezien de capaciteit
vandaag om te janken was (zo’n beetje 1/3 van de beoogde 1000 ppu) is mijn
wachtrij ervaring natuurlijk wel erg negatief beïnvloed, maar toch is het
een redelijk nietszeggend stuk van het geheel.
De muziek van Merkelbach vrolijkt de boel lekker op, maar het is wel een
constante loop. Hierin zit ook een stukje mysterieus gehymn van de Witte
Wieven. Ik had het leuk gevonden als achterin de wachtrij, bij de helix en
de bunny hop, slechts dit gezang te horen was met wat mist effecten.
Rondom het gebouw kan dan het opbeurende mars muziekje klinken.
Eenmaal in de laatste fase van de queue mag de informatie verstrekking
duidelijker. Een duidelijk bord dat je kaartje je rijnummer is en dat je
dit moet bewaren, een instructie over hoe het station in elkaar zit, hoe
de beugels werken. Een argument is dat mensen dit toch niet lezen, maar
niet geschoten is altijd mis.
Voorportaal
De pret begint! Voorzien van een ticket voor een rij (eerst had ik rij 2,
daarna rij 1) mag je het gebouw betreden. De ingewikkelde
groupingprocedure met 2 ploegen laat ik hier achterwege. In het
voorportaal van de attractie klinkt een stevige roffel. Er is een prikklok
te zien, eerste steenlegging (heeft iemand een idee waar de namen daarop
vandaan komen?) een buste van Gustave en een bord met penningen van de
kompels. Met de opzwepende muziek wordt de spanning lekker opgebouwd.
Voorshow 1
We betreden de bekende betegelde ruimte met de zeshoek in het midden.
Boven de entreedeuren zijn 2 diaschermen te zien. In het midden van de
zeshoek is een opstelling van een kleedlokaal te zien. Een bank met hierop
wat attributen die verwijzen naar de randzaken in de mijnbouw (o.a. de
harmonie en de zuivel). Leuk detail is de krant 'De Morgenstond'. Een
mooie verwijzing naar Goud, en naar het schijnt heeft een krant in de
Raveleijn-serie ook deze naam gehad. In de artikelen zijn mooie,
Eftelingse details te vinden. Aan het plafond hangen de kloffies van de
kompels. Prachtig detail; doormiddel van een kettinkje aan een denkbaar
katrol zijn deze aan de muur bevestigd aan slotjes. Elke kompel kan dus
met zijn sleutel zijn kostuum naar beneden laten zakken.
De diashow begint en een platenspeler laat ons Gustave Hooghmoed horen die
nogal onverhoopt tegen ons begint te spreken. Paul van Gorcum is qua
geluid een prachtige toevoeging aan het Eftelingse stemmenarsenaal. Zijn
ritme en intonatie zijn echter niet je-van-het. Hij versnelt en vertraagd
en de Engelse flarden die hij in zijn verhaal vermengd vliegen er
tussendoor. De monologen op zich klinken ook wat gekunsteld, alsof men een
woordenboek van de vorige eeuw heeft opengeslagen en daarvan wat woorden
in het verhaal gestopt heeft. Waarschijnlijk valt dit ook extra op omdat
dit bij Villa Volta zo kunstig gedaan is. Waar men daar de tijd neemt voor
de vertelling lijkt het hier allemaal nogal gehaast te gaan. Dat is
nergens voor nodig, want twee keer was de voorshow al afgelopen en hebben
we voor dichte deuren staan wachten.
De witte wieven breken in en brengen ons een zangerige waarschuwing. Deze
projecties zijn toch wel kunstig gedaan. De wieven komen door een luikje
binnenvliegen en de muren brokkelen af als ze voorbij zweven. Een "U
zait guwaarschuwd" met opvallend Brabantse tongval moet ons ervan
weerhouden de mijn in te gaan. Gustave wordt kwaad én onverstaanbaar en we
mogen door naar de volgende ruimte
Voorshow 2
We passeren een kantoor en komen in het loonlokaal. Hier zien we Gustave
in hoogsteigen persoon. In plaats van een protserig verhaal te vertellen
instrueert hij ons waar we moeten gaan staan en wat we moeten doen,
hetgeen de grouper daarna nog eens haastig over kan doen. Waarom ze
Gustave, een animatronic van enkele tonnen, alleen hiervoor gebruiken is
me echt een raadsel. Wellicht werd zijn achtergrondverhaal wat te Villa
Volta-achtig, maar nu is hij er maar voor spek en bonen. Wanneer je bij
ploeg B ingedeeld wordt zie je 2 shows van Gustave en kun je hem ook wat
beter bekijken. De animatronic op zich is mooi, hij beweegt goed en het
showtje voor ploeg B is al een stuk beter te verstaan, ook omdat het op
een rustigere toon ingesproken lijkt te zijn.
Ondertussen hangen de muren vol met aanplakbiljetten met allerhande
informatie omtrent de mijn. Vervolgbezoekjes blijven de moeite waard! Je
stelt je op voor de deur van jouw rij en ‘Bij knipperend sein betreed U de
mijn’. Lampen flitsen en de opzwepende mars klinkt weer. Tijd voor actie!
Station
Thematisch is het station een parel, logistiek is het een drama. Aan de
overzijde van het perron staan kasten en opbergvakjes om tassen danwel
klein spul als telefoons en zonnebrillen op te bergen. Je moet dus eerst
dóór de trein heen om je spullen weg te leggen terwijl de groep voor je
zijn spullen er nog uit haalt. Dan moet je op je plek gaan zitten. Dit
werkt de ritcapaciteit niet in de hand en dat lijken ze bij de Efteling
zelf ook wel in te zien. Coen Bertens, toch directeur operations, kwam ik
tijdens mijn tweede ritje lichtelijk overrompeld tegen
Het station nodigt ook niet uit om snel te verlaten, werkelijk óveral
zitten details verstopt. Wederom plakkaten aan de muur, maar ook kleine
ketels, attributen en versieringen, teveel om op te noemen. Je verlaat het
station via een balustrade waar het weer barst van de leuke elementen en
details. De nu nog stil hangende raderen zullen het geheel nog meer
dynamiek geven dan nu het geval is.
Preshow
Kort maar krachtig. De witte wieven komen weer elegant tevoorschijn,
zingen ons toe dat ze ons gaan saboteren en we trekken de lifthill op. De
stoommachine was nog niet in werking, want –iets- met een staalkabel, maar
ik denk dat die de scène nog majestueuzer gaat maken dan het al is.
De rit
We zijn vlot boven en een karakteristieke bel klinkt. Ik vind dit nu al
een énorm Eftelings geluid. Je kunt de wielen zien draaien en we hangen
boven de drop. Hoewel het mijn eerste Dive coaster (en zelfs B&M!) was,
vond ik de hoogte toch meevallen. De drop blijft onverwacht en een mooie
kick. Jammer dat de tunnel vol met mist hangt. Een klein witte wieven
effectje had hier een originele twist kunnen zijn. De rook is vooral rook,
en niet wief. We tuimelen een paar keer rond, gaan #hard en vliegen de
eindremmen in. De adrenaline giert door je lijf en je wil gelijk nog een
keer.
Conclusie
De Baron is met recht een ervaring. Je wordt ondergedompeld in een hele
gave sfeer die eens consequent doorgevoerd is in de attractie. Het verhaal
is simpel maar wordt mijns inziens ook zo gebracht, wat jammer is. Ik had
Paul van Gorcum graag een statig monoloog af horen steken. Ook mis ik de
andere kompels. De mijn is actief, en de suggestie van meerdere aanwezigen
wordt wel gewekt (Gustave praat met iemand voor wij binnenkomen) maar het
was misschien een leuke afwisseling geweest als we in voorshow 1
toegesproken zouden worden door een soort hoofd-kompel en dan later pas de
Baron in hoogsteigen persoon zouden ontmoeten. Ik ben me ervan bewust dat
dit een subjectieve mening is. De attractie zoals hij er staat is van
ongekend hoge kwaliteit, Eftelings op een manier zoals we die nog niet
kenden en met vloeiendere operations wordt het helemaal een rit om van te
genieten.