Twee bijzondere sprookjesboeken: Assepoester en Doornroosje
Beste Eftelisten,
In 2017 zijn er twee heel bijzondere sprookjesprentenboeken verschenen,
Assepoester en Doornroosje. Nou ja, Doornroosje? Eigenlijk gaat het niet
over Doornroosje. Of toch wel? Maar dat zullen we later zien. De twee
boeken, heel verschillend van elkaar, hebben toch een paar dingen gemeen:
ze zijn allebei gebaseerd op een sprookje van Charles Perrault en de
tekenaars hebben, ieder voor zich, hun sprookje gesitueerd in de jaren
twintig van de 20e eeuw.
Assepoester
Het verhaal wordt uitgebeeld in prachtige platen van Roberto Innocenti. Een
Italiaanse illustrator die dit Franse sprookje zich laat afspelen in
Londen. We zien de straat waar Assepoester woont met haar stiefmoeder en
stiefzusters, aan het eind van de straat herkennen we Buckingham Palace. In
de balzaal waar Assepoester de staatsietrap afdaalt kijkt koningin Victoria
vanuit een loge goedkeurend toe, aan de wand hangt een portret van de
roodharige Elizabeth I. En tot twee keer toe kunnen we op de Big Ben zien
hoe laat het is: vijf voor twaalf, als Assepoester de eerste avond op tijd
vertrekt van het bal, en twaalf uur als ze de tweede avond op het nippertje
wegrent, een complete chaos achterlatend. Kostelijk is de plaat waar in het
licht van de ondergaande zon Assepoester de pompoen het huis binnendraagt,
terwijl haar peettante zich buigt over het ontwerp voor de sprookjeskoets.
De stijl van de baljurken is heel herkenbaar voor wie zich Downton Abbey
herinnert. Een vondst is de trouwfoto, in zwart-wit, en over de illustratie
op de laatste pagina zeg ik niets, hilarisch! En wat een tijdsbeeld wordt
er in dit boek gegeven van de jaren twintig, vooral in de laatste twee
platen.
Assepoester is uitgegeven door Clavis Uitgeverij in Hasselt, het boek kost
14,95.
Hoewel Doornroosje wordt genoemd in de ondertitel van dit boek, is de basis
van het verhaal Perraults La belle au bois dormant, De schone slaapster in
het bos, en wat je ziet is een groot prentenboek met een straatveegster
die, hangend aan haar bezem, in slaap is gevallen. De titel van het boek is
Het bos slaapt; een bijzondere kijk op het verhaal van Doornroosje, maar
het gaat helemaal niet over een bos, het gaat over een stadje waarin
iedereen slaapt. Dat stadje heet Le Bois, de oorspronkelijke Franse titel
is Le Bois dormait, en de Nederlandse vertaling is nogal letterlijk, Het
bos slaapt. Logischer zou het zijn geweest de titel te vertalen als De stad
slaapt maar dat is ook de enige kritiek die mogelijk is op deze bijzondere
kijk op dit sprookje, zo wereldberoemd dat iedereen begrijpt wat de oorzaak
is van het gesnurk in Le Bois, ook zonder dat het oorspronkelijke verhaal
wordt verteld. Nadat een kikker zijn opwachting heeft gemaakt zien we twee
mannen verschijnen, een oude en een jonge man die samen een wandeling maken
door de stad. Links zien we steeds de twee mannen, waarvan de oudere
commentaar levert op wat we zien op de rechterpagina’s: prachtige platen
van slapende figuren, kinderen en volwassenen, armen en rijken. Op het
station van Le Bois is het druk, in zoverre dat iedereen slaapt, ook de
vogels. Commentaar van de oudere man ’...het is net alsof ze op iets aan
het wachten zijn.’ En daarmee doelt hij niet op de trein. Waar ze dan wel
op wachten? Dat blijkt aan het eind.
De schrijfster en illustratrice die dit geweldige idee zo schitterend heeft
uitgewerkt is Rebecca Dautremer, de uitgever van de Nederlandse vertaling
is Davidsfonds in Leuven en het boek kost 19,99.
Allebei de prentenboeken zijn leuk om samen met kinderen te bekijken.
Daarbij zijn de prenten van een zodanige kwaliteit dat ze ook voor
volwassenen interessant zijn.
In het sprookjesbos van De Efteling kunnen we Doornroosje al sinds 1952 in
haar torenkamer zien slapen. En zoals we hebben gehoord in een youtube
filmpje zal ze in 2052 wakker worden gekust. Door een prins die we nog niet
kennen, een prins die nog niet eens geboren is want het duurt tenslotte nog
34 jaar en omdat Doornroosje pas vijftien was toen ze in slaap viel nadat
ze zich had geprikt aan een spinnewiel, zal haar toekomstige prins tegen
die tijd waarschijnlijk niet ouder zijn dan achttien of twintig.
In 2052 zal het vast groot feest worden omdat niet alleen Doornroosje dan
honderd jaar heeft geslapen maar ook De Efteling honderd jaar zal bestaan.
Ik zie voor me dat het een hele gebeurtenis zal zijn, een groot feest, met
als belangrijk onderdeel de kus en het ontwaken van Doornroosje, gevolgd
door een grootse bruiloft van koninklijke allure met honderden, ja,
misschien wel duizenden genodigden.
O, ik wou dat ik erbij kon zijn, maar de kans is niet groot dat ik tot de
genodigden zal behoren. Gelukkig kunnen we daar in sprookjesboeken alvast
alles over lezen.
