Dag, mooie Bob! Dag subtiel ontworpen stationsgebouw, dag exceptioneel
ritsysteem! Hoewel Max & Moritz pas op 20 juni aanstaande opent, was het
de afgelopen dagen voor abonnementhouders mogelijk om alvast een rondje
(of twee) te maken in de nieuwe attractie die verrees op de plek van de
Intamins bobsleebaan uit die goeie ouwe jaren tachtig van de vorige eeuw.
Ik zal afzien van een poging om Max & Moritz minutieus te bespreken na pas
een enkel ritje. Niet alleen word ik momenteel een tikkeltje afgeleid door
de mild fascinerende en bij vlagen hilarische zitting van de Raad van
State over uitbreidingsplannen van de Efteling die momenteel live mee te
kijken is, ook is het zo dat de reguliere parkbezoeker zo'n nieuwe
attractie zich ook gewoon maar een keertje laat smaken en dan pas twee
jaar later weer eens. Een eerste indruk is voor de meeste Eftelinggasten
de enige indruk. Bij deze dus maar gewoon alleen wat losse observaties...
Om niet meteen in geklaag te verliederlijken, wil ik best beginnen met wat
me is meegevallen. :-) De dubbele baantjes van Mack Rides zijn qua fysieke
ritbeleving zowaar niet eens onaardig! Ik ben gewoonlijk allesbehalve een
liefhebber van aangedreven ('powered' in het jargon) achtbanen, om dat de
lol voor mij als coasteradept vaak juist zit in het zo kunstig mogelijk
uitbuiten van zwaartekracht na de eerste drop van een reguliere achtbaan.
Niettemin biedt Max & Moritz, zeker bij het tweede snellere rondje, een
prima thrill op en niveau dat sinds het verscheiden van de Pegasus
eigenlijk niet meer in het park te vinden was.
Ook opvallend goed gelukt is de landschapsinrichting rond de wachtrij en
zeker rondom de baan zelf. Het hoogteverschil, het water, de rotsen en de
aanplant van flora die vanaf nu alleen nog maar beter zal worden, geven
een aangenaam bergachtige uitstraling die we de Bob eigenlijk ook wel
hadden gegund, maar beter laat dan nooit! Jammer is het goedkope, lelijke
hout van de wachtrij maar de pandemische spuugschermen leiden daar
tijdelijk de aandacht nog van af, dus ik zie het voor nu maar door de
vingers. :) En over de wachtervaring gesproken: het vrolijk gefloten, best
leuke oorwurmpje is aardig op z'n plek bij het attractietype en doet meer
dan een pietsje denken aan het het vrolijk gefloten, best leuke oorwurmpje
dat Eftelingnemesis Maarten Hartveldt schreef voor Abenteuer Atlantis, de
Europa-Parkattractie van Eftelingverstotene Michel den Dulk.
Dus, nou ja, dat is het wel. Want ik kan niet om het daadwerkelijke
ontwerp en de uiteindelijke uitvoering van de thematische elementen van de
attractie heen en die zijn, verzeihen Sie mein Franzoesisch, ronduit klote.
Het is een grote teringzooi zonder enige focus: zaken die te krap en
petieterig ontworpen zijn om goed te kunnen zien naast elementen in
joekelig blowupformaat, waarmee Robert-Jaap Jansen in de voetsporen treedt
van wijlen opblaaszeloot Henny Knoet. Een instapperron vol enorme objecten
die 'leuk' in plaats van doordacht zijn in combinatie met muren propvol
willekeurig klein spul dat de langsloper helemaal niets doet of zegt: het
is behang. Wat een verschil met Baron 1898 - hoewel het ook daar
natuurlijk makkelijk fanpleasen was met bouwtekeningen en spul in
vitrinekasten, voelde het in die ruimte degelijk weloverwogen en bij Max &
Moritz puur als vulling. Sowieso lijkt het instapperron meer dan een
beetje schatplichtig aan de Baron, maar dan als arbitrair samenraapsel van
het niveau 'carnavalswagen'.
Doodzonde ook nog eens dat wat er qua ontwerp nog net goed is gegaan, de
zalig Laafeske kwajongensfiguren, zo armzalig is afgewerkt. De
animatronics van de knullen zijn in basis fraai vormgegeven maar zeer
belabberd uitgevoerd qua schilderwerk, inschaduwen en aflakken: het
eindresultaat is plat en plastic. Jammer hoor!
Treurig en bij vlagen bijkans komisch om te zien is verder hoe op zeer
bijzondere plekken en momenten in het project het geld ineens op bleek te
zijn. Enerzijds zijn zaken driedimensionaal vormgegeven en ambachtelijk
tot stand gekomen, anderzijds zie je overal geprinte vlakken en spul dat
op het laatste moment bij de bouwmarkt vandaan is getrokken. Soms zelfs
binnen een object.. Zo gek! Heb je een kist vol erop getimmerde tastbare
planken uit het Gildehuys, maar met aan een kant alleen een *printje* van
getimmerde planken. Het lijkt het resultaat te zijn van een zeer koppige
hoofdontwerper die een op zich prijzenswaardig hart voor zijn project
heeft en absoluut weigert te accepteren dat zaken niet allemaal tot in
opperste perfectie uitgevoerd kunnen worden, maar daar stampvoetend op
blijft hameren totdat er echt geen budget meer is en een ritje naar de
lokale Hornbach het enige is dat nog binnen de mogelijkheden behoort. Is
dat de schuld van Robert-Jaap Jansen? Nauwelijks, eigenlijk. Het is de
schuld van een belabberd functionerend team met een gebrek aan degelijke
projectleiding. Het is wat ervoor gezorgd heeft dat ook Symbolica elke
vorm van focus mist. Je kunt bepaalde zaken niet aan ontwerpers overlaten,
net als dat je bepaalde zaken niet aan overhead moet overlaten. Zucht.
Nooit eerder opende de Efteling een attractie met zo'n opvallende
inconsistentie in afwerking als Max & Moritz.
Ik moet overigens eerlijk toegeven, hoeveel ik er ook op te mopperen heb:
Max & Moritz bevalt me uiteindelijk toch beter dan, zeg, de esthetische
leegte van de door Karel Willemen ontworpen de Vliegende Hollander en in
nog sterkere mate Joris en de Draak, een attractie die z'n waarde puur en
alleen haalt uit sec de uitstekende houten achtba(a)n(en). Het mag best
gezegd worden dat Robert-Jaap Jansens werk absoluut meer uitgesproken is,
fantasierijker en vuriger. Maar dat maakt nog geen mooie attractie: het is
uiteindelijk echt gewoon een grote bak lelijke hysterie. Her en der zijn
vanuit het team leuke details toegevoegd, zoals de kostelijke
tekeningetjes bij het beeldverhaal in het grote boek langs de wachtrij, de
Holle Bolle Alphornblazer in het instapperron, een mooie vlindervanger op
een koekoeksklok - maar deze haast ontroerende pogingen om er *ondanks
alles* toch nog wat moois van te maken gaan een helaas tenonder in het
LUIDKEELSE WAAAAAAAAAAH dat de attractie verder is.
Schliesslich, wellicht zet het park de komende weken nog wat puntjes op de
'i', misschien openbaart zich na twintig ritjes in de attractie alsnog
enige vorm van samenhang, maar ik heb er een hard hoofd in. Zand erover
maar en op naar een Strookrijk vol Sander de Bruijn en strenger
management. :)