Exact een maand na de heropening van Het Witte Paard kon men 1 april - na
een flinke verbouwing - in de vernieuwde Piraña plaatsnemen. Ik was
bijzonder nieuwsgierig naar wat er met onze favoriete waterattractie
gebeurd was nadat we al flarden konden opvangen van 'kwijlbeelden’, een
nieuwe poort en de terugkeer van de loopbrug. Het was tevens een bijzonder
warme dag, dus voor een nat pak was ik niet bang. De angst zat 'm meer in
het onder ogen zien van de nieuwe stijl, die bij de verbouwing van de Casa
begon en nu de complete attractie heeft overgenomen.
==Plein==
De aanblik op het gebouw lijkt weinig anders: Het stationsgebouw en de twee
Tolteekse krijgers staan er nog hetzelfde bij. De uitgang en de ingang
zitten ook nog op dezelfde plek, dus helaas wordt de opvallende poort aan
de voorkant niet gebuikt om de attractie te betreden, dat moet nog altijd
via smalle gangetjes en trappetjes. De meandering op het plein is ook nog
compleet intact.
Wel nieuw zijn zitbanken in de vorm van blokken die over het plein staan in
een hoekige S-vorm, zoals deze eerder in de bestrating aanwezig was. Niet
meteen de mooiste toevoeging, eerlijk gezegd vrij wanstaltig. Ik heb vooral
een probleem met de manier waarop bij de Piraña de laatste jaren
geschilderd wordt: met rollers lijken de felle primaire en secundaire
kleuren over het steen gesmeerd te worden. Helaas zien we deze manier van
afwerking nu bijna overal in terug. Het maakt de afgebrokkelde staat waarin
de beelden en bouwwerken verkeren compleet ongeloofwaardig.
De houten lantaarnpalen, nu nog zonder verlichting, zijn wat overdreven in
aantal voor dit kleine plein. Het is beter dan wat er stond en vooralsnog
ben ik niet bang voor sombrero’s of bezems als overkapping van de
lichtbron, maar de bedknop op de top en de koperen stang die om de houten
paal gewikkeld zit voor de snoeren zijn wel behoorlijk misplaatst.
Bij de ingang van de meandering is een meetpaal neergezet. De Piraña kan
worden toegevoegd aan het lijstje attracties met lengtebeperking, hoewel
kleiner niet betekent dat je er niet in mag. Wie kleiner dan
1.20 is moet een begeleider bij zich hebben.
==Infrastructuur==
Voor we de attractie betraden bekeken we eerst de omgeving. De
infrastructuur en flora aan de noordwestzijde van de attractie is danig
aangepast. De grote plantsoenen met rododendrons hebben plaats gemaakt
voor heuvels met keien en verschillende (tropische) planten. Heel fraai. Het
was nog niet allemaal af, dus het eindresultaat zullen we later moeten
bekijken.
Wat verderop treffen we de nieuwe poort, waar een pad van gele steentjes
begint dat zich een weg langs de attractie richting het plein voor de
Piraña kronkelt, in plaats van een knik richting de Bob. Het wordt mij niet
helemaal duidelijk of dit gewoon landschapsinrichting betreft, of dat dit
wel degelijk de echte ingang voor de wachtrij van de attractie moet gaan
vormen. Het is evenwel een sfeervoller pad geworden. Rolstoelgebruikers en
ouders met een kinderwagen zullen het als minder prettig ervaren.
==Altaars, waterspuwers en decoraties==
De grootste vernieuwingen van deze hele verbouwing zijn te vinden bij de
laatste bocht in de baan en tevens in het midden van de baan, maar daarover
later meer. Er staan bij deze bocht twee altaars opgesteld voor een nieuw
hekwerk waar men als bezoeker de hand in kan leggen, waarna het beeld na
enkele seconden een soort brullend geluid geeft. De beelden aan de overkant
van de rivier, de Dios Gargola’s waar continu stromend water uit de mond
komt, kunnen dan een verstuivende waterstraal geven, maar evengoed een
harde straal richting het altaar. Het is dus maar de vraag wie je natspuit
met deze interactie: de bezoekers in de vlotten of jezelf.
Bezoekers aan de kant hebben iets om mee te spelen, en meer reden om langer
bij de attracties te blijven staan kijken. Ik heb dan ook niet zo veel aan
te merken op het attractieve aspect van de beelden. Het feit dat de
reactietijd niet altijd even snel is, zorgt ervoor dat een nat pak ook
niet goed valt te timen en er dus meer uitdaging in zit of iemand nat te
krijgen is. De beelden staan echter in de bocht waar de boten door de
stroming altijd naar de andere kant geduwd worden, dus zelfs als je de
beelden op het juiste moment aan krijgt, dan nog moeten er meerdere boten
tegelijk langs komen wil je iets raken.
De vormgeving kan ik echter totaal niet plaatsen in de al bestaande stijl,
hoewel er nog moeilijk van een bestaande stijl te spreken is,
want veel decoraties van Ton van de Vens oorspronkelijke ontwerp zijn na 31
jaar verwijderd om plaats te maken voor een zeer strakke serie van decoraties.
Er had veel meer variatie mogen zitten in die ontwerpen. Door de repeterende
figuren is de attractie erg eentonig in thematische elementen geworden.
Van de twee soorten beelden passen de waterspuwers aan de overkant nog het
meest bij de attractie. Ze lijken van beter materiaal, een iets beter
kleurenpatroon te hebben en het continu stromende water zorgt voor een
betere aanblik. Het is nu net of er meer gebeurt, ook wanneer er geen vlotten
voorbij varen. De altaars waar bezoekers bij kunnen komen zijn dan een stuk
lomper: slecht in afwerking, zien er erg 'plastic' uit (al zijn ze niet van
kunststof), en worden ook niet goed in de omgeving opgenomen. Het is
duidelijk pretpark-spul.
De mooie reliëfs van o.a. jaguars, dappere Inka-krijgers en vogelfiguren
zijn dus vervangen. Er lijken nog maar twee vormen van decoratie te bestaan
in de baan: het hoofd van het altaarbeeld waar water uit de bek stroomt en
een soort draken- of slangenkoppen, hoewel het ook een abstracte tekeningen
van een wilde vis kan voorstellen. Een compleet onnodige aanpassing.
==Nieuw landschap==
Het gebied achter het tempelcomplex is na jaren weer geopend voor het
publiek. Via de arcade aan de voormalige Kanovijver liepen we naar het dak,
vanwaar je al een ander uitzicht over de attractie hebt dan voorheen. Er is
veel gesnoeid en veel nieuw groen aangelegd. De heuvel in de eerste bocht
buiten van de vaart ziet er fris uit. Meer open en meer zoals het gebied er
ook uit zag in het openingsjaar 1983.
Dan is voor het eerst een deel van het gebied hier te betreden. Voorheen
was er enkel een route via de houten plateau's langs het gebouw. Nu kan men
via een zanderig wandelpad ook tot bij de rivier komen. Meer gebied om als
bezoeker te kunnen komen geeft het gevoel dat er opeens meer Efteling is.
:)
De kleine onderbreking in de stellage zorgt er voor dat ook bezoekers met
rolstoel of wandelwagen via trappen over de grond moeten om aan de andere
kant te komen. Een vreemde keuze, waarschijnlijk gedaan zodat er geen blik
geworpen kan worden op het terras van het personeel, maar evengoed niet
handig.
Ook hier bevinden zich altaars en waterspuwers. Wil je bezoekers echt nat
krijgen is het zinvoller om hier te te staan. Het water kan hier wel een
hele boot nat krijgen.
==Muziek==
In het nieuwe landschap klinkt een versie van het thema van Merkelbach. Het
lijkt dezelfde muziek te zijn waar enkele sporen uit zijn gehaald waardoor
een versimpelde versie te horen is. Langs de baan staan speakers opgesteld
waar junglegeluiden uit klinken, maar vanuit de baan zijn deze totaal niet
te horen.
==Loopbrug==
De loopbrug over de Karpervijver is terug! De brug lijkt een heel klein
stukje verzet te zijn zodat je niet langer meer tegen de grote eik aan het
einde oploopt. Veel naaldbomen die krom over de Karpervijver groeiden en
een groot deel van de vijver uit het zicht hielden zijn overigens gekapt.
Het maakt de vijver groter, maar zorgt er ook voor dat veel rotsen langs de
baan van achteren te bekijken zijn met grote gaten in het zicht als gevolg.
==Wafelraam==
Het kenmerkende wafelraam, het ruitmotief met gaten waar je halverwege op
de baan kon kijken vanaf het wandelpad tussen Ander- en Ruigrijk, is
verdwenen en vervangen voor een laag muurtje met een simpel houten hekwerk
met netten. Deze hekken met net zien we op meer plekken nu terug. De hekken
zien er prima uit en een stuk veiliger dan zonder het net (zoals nog wel
bij de arcade aan de Kanovijver), voor specifiek deze locatie is het wel
zonde dat er voor iets anders gekozen is. De kronkelpaadjes die naar het
vernieuwde uitzichtpunt gaan lijken op het eerste gezicht nergens op te
slaan, maar het gebied was nog afgezet, dus mogelijk dat we nog een goede
reden gaan zien voor deze schelpenpaadjes.
==Station==
Eenmaal binnen blijkt dat men hier niet stil heeft gezeten. De brug over de
draaischijf heeft netten en relingen gekregen. De complete muur is beplakt
met decoratie. Mannetjes in vlotten die een woeste rivier bevaren met de
afbeelding van het altaar als een soort watergod. Wat ik hier van moet
vinden ben ik nog niet helemaal uit. Het geeft het interieur van de tempel
meer invulling, maar het is wel erg goedkoop gedaan. Hadden de randen meer
diepte gehad, was het niet zo opvallend een vlakke afbeelding geweest die
over de hele muur gekopieerd is. Leuk idee, maar de uitwerking had zoveel
beter kunnen zijn. Nog afgezien van de gekozen stijl die, alweer, niet
klikt met de decoraties die we hier al vonden zoals de verlichting en
patronen op het waarschuwingsbord.
Twee monitors bij de trap naar de draaischijf tonen een korte animatie die
men er op wijst om vooral te blijven zitten tijdens de vaart. Na PandaDroom
de tweede keer dat we zoiets in de Efteling treffen. Erg leuk gedaan.
Bij het verlaten van het gebouw met je vlot, aan het einde van de lange
donkere gang, is een watergordijn gemonteerd. Een effect dat ooit eerder op
deze plek gezeten moet hebben en nu wedergekeerd is. Hoewel het niet heel
veel effect heeft (het gordijn druppelt nog aardig na nadat het effect wordt
stopgezet als het vlot dichterbij komt), hoop ik toch dat het apparaat het
langer gaat uithouden dan de rode lasers in de Kantelkamer van Fata
Morgana.
Bij de terugkomst naar het stationsgebouw valt op dat ook de twee
decoraties aan beide zijden van de poort aangepast zijn.
Aan de ruimte van de lifthill die je vlot droog terug naar de draaischijf
brengt is iets gebeurd om het geheel meer invulling te geven. Het is lang
niet zoveel als we allen stiekem hoopten, maar de doeken met prints en
gekleurde verlichting zorgt voor nog iets van sfeer en thematische
aankleding aan de toch verder industriële hal.
En dat is de nieuwe Piraña. Veel veranderingen, die ik niet allemaal kan
toejuichen. De decoraties geven de attractie een nieuwe stijl die duidelijk
veel minder is dan de stijl van Van de Ven. Dat ga ik wel eeuwig zonde
vinden, want ik hield bijzonder veel van de vormgeving van de Piraña, die
zo anders aan doet dan welke andere rapid-river die ik tot noch toe ooit
gedaan heb. De Piraña leek zich niets aan te trekken van de opvallende
stijl die andere waterbanen hadden en deed het rustiger aan. Dat is toch
wel volledig verdwenen nu, de attractie schreeuwt nu meer met de eentonige
stijl van kwijlhoofden en blokkige vissen. Dat was niet nodig geweest in
mijn beleving.
Veel dingen zijn vreemd genoeg niet meegenomen in de verbouwing. Nog steeds
meandering op het plein, een uitgang die een ingang zou moeten zijn. De
attractieve toevoegingen zijn echter een leuke update en het landschap is
enorm opgefrist. Wondermooi en wanstaltig gaan weer eens hand in hand in de
Efteling.
