Pinokkio's: slecht gegeten, maar me zeer vermaakt!
Eftelisten,
Als we straks allemaal weer een beetje aan de Baron gewend zijn en de
zomervakantie voorbij is kunnen we ons in september gaan storten op
kakelnieuwe Italiaanse sferen in de Efteling. Beperkten de invloeden van
de Laars van Europa op de Efteling zich in het verleden tot de achtste
scène van Carnaval Festival, de wazige entertainmentacts Circus Arlekina
(2000) & Zeppelino (2006-2008) en obscure horecapuntjes Buon Giorno's en
Il Capitano - tegenwoordig pakt de Efteling het grootster aan. Italiaan
Alessio Castellani is een niet bepaald onbelangrijke speler op de
ontwerpafdeling, de Efteling droeg een steentje bij aan de Italiaanse
opera La Cenerentola en in september staat er niet alleen een Pinokkio-
musical op de planken van het Efteling Theater, ook wordt begonnen aan de
bouw van Pinokkio in het Sprookjesbos. Om ons alvast een beetje warm te
maken voor zulks, opende de Efteling afgelopen weekend een themarestaurant
op de locatie Applaus in het Efteling Theater.
Theaterrestaurant Applaus ging van start in 2003, een jaar na het theater
zelf. Het begon in dat openingsjaar best goed, met een verrukkelijke
dinervoorstelling in handen van Nettie Netnie, Patty Plankenkoorts en
Kathy Kruiwagen en een tamelijk ambitieus menu à la carte. Omdat het
restaurant nogal in een rare, verlaten hoek zat en het concept van Uitrijk
maar niet van de grond kwam, werd het menu in de opvolgende jaren al gauw
omgegooid naar buffetstijlen van heel divers pluimage (soms gelinkt aan
lopende musicals), met vaak wat twijfelachtig entertainment ernaast of
zelfs helemaal geen vermaak. Toen bleek dat de Efteling vanaf deze zomer
weer een écht showtje te bieden had in Applaus en dat er daarbij bovendien
ook nog eens gewoon van een menukaart besteld kon worden was ik direct
benieuwd! Onder de bezielende leiding van marionettenmeester Constanzo en
zijn familie worden bezoekers gevoerd met pizza's en pastagerechten. Dat
moest natuurlijk uitgeprobeerd worden en bij de allereerste ronde, afgelopen
zaterdag om 17:00 schoof de redactie van Eftelist aan.
Hierbij een kort verslag.
Aan de galerij op de bovenverdieping hangen twee bijzonder lelijke
geprinte doeken. Niet alleen zien ze er nogal armoedig uit, ook lijken ze
bedoeld als reclame voor het restaurant waar je op dat moment toch al zit.
Vreemd! http://documenten.eftelist.nl/pinokkio/restaurant/doek.JPG
En dan, het eten. Het spijt me zeer te moeten melden dat dit afgelopen
zaterdag zéér onder de maat was. Ik heb her en der wat kritiek voorbij
zien komen over de vrij beperkte kaart, maar dat vind ik op zich juist
geen probleem. Vier pastagerechten en vijf pizza's zijn voor deze setting
voldoende en ik heb in plaats van een grote kaart zelf liever een kleine
kaart met maar een paar gerechten, die dan natuurlijk wel gewoon goed
moeten zijn. Dat viel echter nogal tegen. http://documenten.eftelist.nl/pinokkio/restaurant/menu.JPG http://documenten.eftelist.nl/pinokkio/restaurant/desserts.JPG
Ik koos er bewust voor om het eenvoudig te houden en bestelde voor zowel
het voor- als hoofgerecht iets dat naar mijn idee voor de keuken het minst
moeilijk zou zijn. Ten eerste de Salade Caprese. Meer basic dan dit kan
eigenlijk niet. Plakken tomaat, plakken buffelmozzarella en verse
basilicum, afgemaakt met wat zout en olie. Een oerklassieker die je bijna
niet fout *kunt* doen. In plaats van zo’n retemakkelijke Insalata Caprese
kreeg ik echter een grote bos rucola (bah!), wat stukken kurkdroge
focaccia, partjes koude, harde smaakloze tomaat en rubberachtige mini-
kaasbolletjes die volgens de kaart van buffel moesten zijn, maar smaakten
naar futloze koemelk. En helemaal géén basilicum! Blugh! Hoe kun je zoiets
simpels nou zo verpesten? Ik snap het ergens ook wel. Een caprese heeft
dan maar drie ingrediënten, maar juist daarom is het van belang dat die
wél van goede kwaliteit zijn (en bij voorkeur ook niet koelkastkoud).
Rijpe, zoete tomaten en romige, ziltige buffelmozzarella - je komt bij
zo'n eenvoudig gerecht simpelweg niet weg met het goedkoopste dat de
groothandel je te bieden heeft. Geeft niet als je daar geen moeite voor
wilt doen, maar zet dan gewoon geen caprese op de kaart! http://documenten.eftelist.nl/pinokkio/restaurant/caprese.JPG
Helaas werd het voor het hoofdgerecht niet veel beter. Ik had de Spaghetti
aglio e olio met chilipeper. Althans, zo stond het op de kaart, maar wat
ik kreeg was kale spaghetti met een paar snippers peterselie en twee
sliertje chili. Mind you, op de foto had ik er al flink wat zwarte peper
en basilicumolie overheen gegooid (elke tafel heeft een flesje olie en een
kruidenplantje): http://documenten.eftelist.nl/pinokkio/restaurant/aglio.JPG
Nou is het wel zo dat de foto weinig zegt: dit pastagerecht ziet er altijd
een tikkie schraal uit. Maar het hoort wél flink op smaak te zijn,
gebracht met sterke, liefst versgemaakte knoflookolie. Dat was hier
helemaal niet te proeven. Geen lekkere geurige knoflook, geen zout, en
hoewel het erbij stond op de kaart kon ik nergens ook maar een vleug van
Parmezaan ontdekken. Het smaakte echt zoals het eruit zag: naar kale
pasta.
Het bord penne van mijn buurman was wat beter te eten. Puristen zullen
(terecht!) hoofdschuddend opmerken dat de basis van een pasta alla
Carbonara *niet* bestaat uit een kazige roomsaus en het geheel kwam over
alsof er precies nul eidooiers bij in de buurt waren gekomen, maar al met
al zat er in elk geval nog een beetje smaak aan.
Ik was trouwens niet de enige aan tafel die wat te mopperen had op het
hoofdgerecht: de pizza's waren gortdroog en zonder die fles basilicumolie
eigenlijk gewoon niet om doorheen te komen. Ik snap daar niets van: een
paar honderd meter verderop in Bosrijk worden echt prima pizza's vers
gebakken voor de gasten. De pizzabodems in Pinokkio's kwamen over als
diepvriesproducten en dan nog niet bepaald van de allerbeste kwaliteit.
Heel, heel jammer.
Al met al was ik flink teleurgesteld. Als het om tafelbediening op
Eftelings grondgebied gaat kun je zowel in Bosrijk als het Hotel en ook in
Polles Keuken en in Welkom veel, maar dan ook véél beter eten. Ik hou nog
een beetje een slag om de arm omdat het de eerste dag was dat Pinokkio's
open was, maar aangezien het gewoon al verkeerd zit met de
basisingrediënten hou ik mijn hart vast voor de volgende keer (over een
paar weken) dat ik er ga eten. Duimen maar dat het toch nog beter wordt.
Gelukkig was het niet allemaal droefenis wat de klok sloeg, want wél leuk
was het entertainment! Constanzo en zijn familie en zijn twee
verrukkelijke marionetten vermaken je twee uur lang met allerlei liedjes,
dans en acrobatiek. Ook het bedienend personeel doet vrolijk mee, zoals
dat ook wel leuk past bij een dinnershow. Er wordt live gezongen (nog goed
ook!) en wat mis ik dat toch in de Efteling! Raveleijn, de slaapverwekkende
stuntshow, heeft qua budget zo verschrikkelijk ingehakt op het entertainment
in de rest van de Efteling - afgezien van het showtje in het Sprookjesbos, dat
echt gericht is op de allerkleinsten, is het droevig gesteld met vaste acts met
zang en dans in het park. Het zal het theatereske thema zijn geweest, maar
de voorstelling in Pinokkio's deed me wel wat denken aan Circus Anton Pieck,
dat alweer zeven jaar geleden is en eigenlijk voor het laatst dat er op
entertainmentvlak écht iets kwalitatiefs in het park te bekijken was. Zo goed
als het door de in Monte Carlo als clown bekroonde Ramón Hopman
voortgetrokken Circus Anton Pieck wordt het niet in het theaterrestaurant,
maar leuk is het wél.
De nummers variëren van bekende Italiaanse meedeiners tot pizza-
gerelateerde liedjes (waaronder, jawel, die van André van Duin - maar dit
is door de vette Italiaanse tongval in de vertolking bij Pinokkio's en de
relevantie van de tekst nog best leuk :)) en uiteraard de teaser voor de
musical: Pinokkio's "Ik hou van dansen", waarbij de marionetjongen en het
marionetmeisje worden 'bestuurd' met touwtjes vanaf de bovenverdieping.
Leuk beeld! http://documenten.eftelist.nl/pinokkio/restaurant/optreden.JPG http://documenten.eftelist.nl/pinokkio/restaurant/poppenspelers.JPG
Minpuntje is wel het kinderdisco-segment met nogal onnozele liedjes-met-
een-beat, iets waar dinnershows in de Efteling wel vaker last van hebben.
Nodig is het ook echt niet: eerder op de avond hebben de kinderen in het
restaurant het al enorm naar hun zin met de lollig uitgevoerde cover “‘k
Heb zo’n zin in een pizza Calzone”. Laat het gewoon bij een leuke
participatie door de koters bij een paar van de reguliere liedjes, da's
echt genoeg.
Al met al dus een wat dubbel gevoel: het entertainment maakt dat ik nu
alweer zin heb om nog een keer bij Pinokkio's te gaan eten (en dat ik het
jullie ook allemaal aanraad!), maar het eten is om te janken. Ik geef de
Efteling hiervoor ergens in augustus nog een kans, maar als het eten
opnieuw zo beroerd is ga ik er ter plekke wel echt iets van zeggen.
