Hoewel Symbolica pas over een maand de poorten openslaat liet de Efteling
afgelopen week haar vijfenzestigste verjaardag niet ongemerkt voorbij gaan.
Bergen 'free publicity' (Fons Jurgens liet zich door alles en iedereen
interviewen), een fonkelnieuwe jubileumtentoonstelling in het Efteling
Museum (waarover later meer op Eftelist) en het verjaardagscadeau met
verreweg de meeste impact: vakantiepark het Loonsche Land! Op die zo
ceremoniële 31 mei namen de eerste gasten hun intrek in de vakantiehuisjes
en hotel- en themakamers die het Loonsche Land te bieden heeft en uiteraard
hebben we de hele mikmak meteen zo grondig mogelijk uitgeprobeerd. Een
verslag!
-Aankomst-
Wie in het Loonsche Land slaapt kan 's morgens de auto al stationeren op de
gratis parkeerplaats van het vakantiepark. Vanaf de ruime parking is de
minaret van Fata Morgana tussen de boomtoppen te zien: een alleraardigst
doorkijkje vanaf die kant. Het is wel wat jammer dat tegelijkertijd het
enorme gewei van het LoLa-hotel vanuit het attractiepark óók te zien is,
maar dat nemen we als verblijfsgast deze twee dagen maar even voor lief.
De aanloop naar de Efteling vanaf het Loonsche Land is bijzonder sfeervol.
In plaats van gasten langs de vrij onooglijke Kinkenpolder te laten
banjeren, kronkelt een nieuw aangelegd pad door het hoog oprijzende groen
van wat ooit bekend stond als het 'Duitse bosje'. Het gekraak van hout,
tsjilpende vogels en de schaduw van het dichte gebladerte geven een
bosachtige sensatie die in het attractiepark zelf de laatste jaren steeds
verder verloren is geraakt. Mooi is dat je eigenlijk heel dichtbij de
parkgrens loopt, zonder dit in de gaten te hebben. In de wintermaanden zal
dit effect door het gebrek aan gebladerte wel wat minder zijn, maar hoe dan
ook heeft de Wereld van de Efteling er een fraai paadje bij.
-Middagvermaak-
Vanaf 15:00 kon er ingecheckt worden in het Loonsche Land, en we besloten
bij de receptie direct om de 'ontdekboxen' te vragen die in het
reisbescheiden vermeld stonden. Gasten kunnen kiezen uit drie verschillende
grote kratten (met een borg van EUR 50,- per stuk), elk met een eigen
thema. We hebben ze alledrie bekeken en hadden dan ook een steekwagentje
nodig om ze naar ons huisje te krijgen. :’) De boxen komen van het IVN
(Instituut voor natuureducatie en duurzaamheid, onder meer bekend van de
Albert Heijn-moestuintjes) en zitten vol met materialen voor
'scharrelkinderen': boekjes, kaarten, materialen voor allerhande proefjes:
best leuk en in elk geval passend bij de insteek van het Loonsche Land.
Niet heel geneigd om zelf de watersamenstelling van de vijvertjes te testen
of met een vergrootglas op zoek te gaan naar keversoorten, streken we neer
op het zonnige terras van restaurant De Proeftuyn voor de via ^Martijn van
de @Efteling aangeraden specialiteit 'Koffie Loonsche Land': koffie, koek
en een glaasje Schrobbelèr (het Tilburgse kruidenbitter waarvan de
distilleerderij al jaren een soort officieuze Partner in Kwaliteit van de
Efteling lijkt te zijn :)), samen voor een schappelijke EUR 5,-. De op zich
wel lekkere koek was van een niet heel duidelijk thuis te brengen soort en
bleek geserveerd te worden in diverse gradaties van afgebakkenheid: van
bleek en zacht tot donkerbruin en zo hard als een biscuitje. Kon beter!
Vervolgens was het tijd om onze slaapplaatsen eens nader te bekijken. We
bezetten een hotelkamer op de eerste verdieping van het hotel en huisje
602: een 'themakamer' in de vorm van een apart blokhutje aan de vijver
naast het hotel. Van deze themakamers heeft het Loonsche Land een aantal
soorten en ze zijn kleiner en eenvoudiger dan de gewone vakantiehuisjes,
waar meer ruimte is en waar een keukenfaciliteit in zit. De themakamer-
hutjes waren hier en daar wel érg karig afgewerkt: muurpanelen met
zichtbare nietjes en de verlichting hing aan de elektriciteitskabels aan
het plafond. Niettemin waren er kwalitatievere en knussere elementen, zoals
de Klein Duimpje-achtige manden als lampen, de basic maar niet onaardige
tafel met vier stoelen en de netjes uitgevoerde badkamer en toilet.
De zespersoons hotelkamer in het hoofdgebouw was een nog tikje beter
afgewerkt.
Het Loonsche Land is wel degelijk een beetje spartaans in vergelijking met
bijvoorbeeld Bosrijk, maar de uitstraling - zij het compleet gespeend van enige
Eftelingstijl - is in orde en stukken beter dan échte budgetlocaties wanneer je
bijvoorbeeld denkt aan van die snelweghotels in Frankrijk.
Niet geheel ontevreden maakten we een rondje over het park. Eenvoudig van
opzet, maar prettig van sfeer. Kleine waterpartijtjes, wat natuurlijk
ogende speeltoestellen, een kleine kinderboerderij en hooischuur behorende
bij de Schaapskooi-accommodatie en het Stookhuys, waar wordt uitgelegd hoe
het Loonsche Land gebruik maakt van lokaal vergaarde biomassa als
energievoorziening. Heel enerverend is het allemaal niet, maar dat heeft
een bescheiden en 'groen' vakantiepark als het Loonsche Land zo naast het
grootste attractiepark van Nederland ook niet per se nodig.
Een absolute aanrader voor verbijfsgasten is het Keienspoor. Het concept an
sich is niet zo daverend: twee dozijn bedrijven sponsorden elk een rood
granieten zwerfkei met een diertje erop. De stenen markeren een looproute
van ongeveer een uur door het natuurgebied dat bij het Loonsche Land hoort.
De wandeltocht is uitermate gevarieerd en leidt langs alle elementen van
het ooit door GroenFront! bezette Entenwoud, voor wie zich dat curieuze
stukje Eftelinggeschiedenis nog herinnert. De route voert je langs donker
bos, heide, weidse velden en elementen als de Beukenlanen van Mombers en de
fraaie 'solitaire beuk'. Er is niets dan natuur, maar wel in allerlei
soorten en maten en we wisten zelfs een aantal van de dieren op de lijst in
het wild te spotten. Als kersje op de taart zou ik een toffe door de
Efteling ontworpen folly op het veldje bij de zwerfkei 'muis' wel gaaf
vinden, maar ik ben dan ook een fervente folly-fan. :) https://nl.wikipedia.org/wiki/Folly
Eenmaal terug op het terrein van het vakantiepark maakten we een rondje
over de Pluktuyn, hier en daar verwarrend de 'Proeftuyn' genoemd, wat
uiteraard juist de naam van het restaurant is. De Pluktuyn heeft duidelijk
nog een jaar of wat te gaan om tot volle wasdom te komen; er was al de
opzet van een druivenkweek te zien en er waren bonenstaken neergezet.
De beplantte vakken waren nu nog wat eclectisch, met willekeurige plantjes
en kruiden kriskras door elkaar. Uiteindelijk moeten de heesterhaagjes in
de Pluktuyn een hoop te plukken gaan bieden (kweeperen, hazelnoten) en
mogen gasten straks ook naar hartenlust akkerbloemen uit de tuyn
verzamelen, waarvoor de receptie vazen in bruikleen heeft. Een leuk
concept, maar nu nog maar net aangelegd: het heeft allemaal duidelijk nog
wat tijd nodig. Volgend jaar nog maar eens bekijken. :)
-Diner Proeftuyn-
Het moet gezegd worden: de Proeftuyn is nou niet meteen het meest knusse
bedieningsrestaurant van de Wereld van de Efteling. Een lawaaiige
akoestiek, sobere inrichting en een indeling die eerder doet denken aan een
grote kantine dan aan een restaurant. Er werd vanuit verschillende hoeken
een vergelijking getrokken met de La Place-restaurants van wijlen V&D maar
zelfs die keten had mijns inziens wel een paar vestigingen die gezelliger
en warmer ogen dan de Proeftuyn.
Maar goed, eten! De kaart is klein maar leuk en de gerechten klinken op
zich goed: veel verse ingrediënten, niet teveel opsmuk. De voorgerechten
waren wat lafjes op smaak gebracht maar verder leek het allemaal nog wel in
orde, echter voltrok zich een klein culinair drama bij de hoofdgerechten.
Drie kwartier na onze eerste gang leek er nog weinig progressie in de rest
van de maaltijd te zitten, dus liep ik maar een rondje om het restaurant
wat uitgebreider op de foto te zetten. Bij toeval kiekte ik bij de open
keuken ook een stel gerechten dat onder warmhoudlampen stond, niet wetende
dat dat ónze gerechten waren, die nog eens een ruim half uur later pas
zouden worden uitgeserveerd.. Wat warm op het bord had moeten zijn was
lauw, wat koud op het bord had moeten zijn was lauw, elementen waren
uitgedroogd en één en al ellende. Aan de tafel achter ons had iemand, zo
bleek, zijn biefstuk al drie keer moeten terugsturen wegens niet in orde.
Tot overmaat van ramp waren de gerechten ook nog eens niet tot nauwelijks
op smaak gebracht: haast alles had aan tafel nog een dosis peper en zout
nodig om er nog wat van te maken. Het bedienend personeel schrok er zelf
een beetje van: een weekend eerder had het restaurant met een Loonsche Land
vol proefslapers op volle bezetting uitstekend gedraaid. Nu waren er maar
een paar tafels bezet en liep werkelijk alles in de soep. Nóg een uur later
(we hebben uiteindelijk drieënhalf uur over de maaltijd gedaan) kwamen de
desserts. Ik had daarbij een beetje pech. Wat als 'hangop' op de kaart
stond was een zeer vloeibare zure yoghurt met niets dan wat willekeurige
stukken fruit erop. Niet wat je hoopt bij hangop, dat vol en stevig en dik
hoort te zijn.
Gelukkig had een aantal van mijn tafelgenoten meer geluk met de
'huisgemaakte appeltaart', die echt ontzettend goed en lekker was!
Huisgemaakt is -ie trouwens niet: de Efteling heeft hiervoor wederom de
Vlijmense bakkerij Vermeulen & Den Otter in de arm genomen, ons welbekend
van de Hartenkoeken en donuts, muffins, Pardoesbroodjes en diverse andere
producten die in het park te koop zijn. De appeltaarten worden wél in het
Loonsche Land ter plekke afgebakken. De appeltaart is op zichzelf al wel
een reden om de komende maanden af en toe eens voor koffie en een punt
ervan af te zakken naar het terras van de Proeftuyn - echt om te smullen!
Toch nog iets positiefs! :)
Zonde was het al met al wel, want de Proeftuyn heeft een goed uitgeruste
keuken en een kaart met gerechten die in potentie hartstikke lekker zijn.
Het is te prijzen dat in de Proeftuyn veel meer dan in de rest van de
Wereld van de Efteling wordt gewerkt met verse producten in plaats van
halffabricaten van de horecagroothandel, maar dat dat qua bereiding een
tikkeltje complexer is, was afgelopen woensdag in elk geval pijnlijk te
merken. Ik ga er over een paar weken absoluut nog eens eten, want zo matig
als op de openingsavond kan het in de toekomst onmogelijk opnieuw zijn.
-Bar-
Na een korte avondwandeling door het naastgelegen Bosrijk dat ineens wel
heel groot leek en het jammerlijk onverlichte kronkelpaadje richting de
Efteling (we waren zeer benieuwd naar de led-gloeilampjes bij donker),
streken we neer in de bar naast de receptie van het hoofdgebouw van het
Loonsche Land. Niet uit het veld geslagen door onze miserabele
dinerervaring bestelden we ambachtelijke bitterballen, en - de wet van
Murphy indachtig - kregen we een krap uur later te horen dat 'de grote
frituur' het begeven had, maar dat er gelukkig nog een kleine nood-friteuse
gevonden was. Phew! :) We dronken biertjes met onze matties van Looopings
tot om 0:30 de bar sloot en we eruit werden gewipt. Tijd voor een dutje!
-Slapen en wakker worden-
Een pluim voor het Loonsche Land: ondanks 'budget'-verblijf leek er niet
beknibbeld op slaapcomfort. Goede matrassen, donzige dekbedden en door het
open raam klonk het gezellig zomerse gebrul van kikkers in de vijver. Het
is lekker slapen in het Loonsche Land en toen we wakker werden rond half
acht 's morgens hing de de avond ervoor bestelde Efteling-shopper met
brownies, croissantjes en Assepoestercupcakes al aan de buitenklink van de
deur van ons huisje. Een prima bezorgservice voor wie 's morgens geen
ontbijtbuffet heeft in de Proeftuyn.
Bij een themakamer en een hotelkamer zit een 'boerenontbijtbuffet' bij de
prijs inbegrepen en we hebben het ons laten smaken! De opzet van het buffet
was wat rommelig, maar het aanbod was prima. Allerlei soorten brood en
beleg, uitstekende koffie, een goed assortiment aan dranken, vers fruit,
zuivel en ontbijtgranen. De 'huisgemaakte' appelstroop smaakte als eender
welke andere appelstroop, maar soit. Verder zoveel kaasstengels als je op
kunt, wat vooral grappig is als je bedenkt dat diezelfde kaasstengels in
het Witte Paard de volkomen stupide prijs van EUR 2,00 per stuk hebben
(naast de EUR 2,25 voor een daadwerkelijk kaasbroodje in hetzelfde
restaurant). :) De ietwat schoolkantine-achtige sfeer van de Proeftuyn
leent zich overigens veel beter voor een ochtendmaaltijd dan voor een diner
en het is een ontspannen begin van een nieuwe dag in de Efteling.
-Conclusie-
Uiteindelijk is mij een overnachting in het Loonsche Land beter bevallen
dan ik vooraf had verwacht! Verschrikkelijk mooi en luxe is het allemaal
niet, maar dat pretendeert het ook niet te zijn en de
prijs/kwaliteitverhouding is mijns inziens dik in orde. De simpele
uitstraling en het gekozen concept staan me wel aan en ik vind het er
weliswaar eenvoudiger maar in het algemeen genomen véél beter uitzien dan
Bosrijk. Tuurlijk, de huisjes van Bosrijk zijn kwalitatiever ingericht en
veel meer geschikt om knusse avonden met familie of vriendengroep in door
te brengen, maar de exterieuren van Bosrijk vind ik om te janken zo lelijk
van ontwerp. Het Landhuys en het Poorthuys zijn tenenkrommend om naar te
kijken en de Boshuyzen doen eerder denken aan saaie daadwerkelijke
woonhuizen dan aan vakantiehuisjes. Wat dat betreft vind ik het Loonsche
Land juist door die sobere ongekunsteldheid uiteindelijk op esthetisch vlak
veel beter geslaagd dan het duurdere Bosrijk, dat weliswaar veel
gethematiseerder maar ook een stuk smakelozer is.
De Efteling heeft er met het Loonsche Land een goeie, betaalbare
verblijfsoptie bij en ik kan een overnachting absoluut aanraden voor wie
wel een heel klein beetje minder comfort aandurft. Nu de Efteling een
slaapplek biedt aan wie er niet zoveel geld voor over heeft is wat mij
betreft de volgende stap overigens wel een écht luxe hotel in het
assortiment. Het Efteling Hotel, hoe zeer ik er ook aan verknocht ben, is
er onderhand aan toe om gereduceerd te worden tot 'b'-hotel naast een
daadwerkelijk chique hotel met de allerbeste faciliteiten. Toekomstmuziek
uiteraard, maar als het Loonsche Land net zo goed gaat lopen als het
Efteling Hotel en Bosrijk momenteel, dan zal een nieuwe
verblijfsaccommodatie vermoedelijk geen tien jaar meer op zich laten
wachten. Mogelijk dan wél weer een keertje een overnachtingsplek met een
daadwerkelijke Eftelingsfeer? Laten we het hopen. :)
